ما با کل بنا مشکل داشتیم زدیم به بن
نه با بره ها چریدیم نه خوردیم فریب گرگ
نوشتیم واسه روشنایی و نسیم صلح
واسه هرکی خودی بود و به مرور غریبه شد
دهنامون بسته نموند با نُرم و با زور و قفل و زیر فشار عرف
دلمون هرچی خواست گفت جلوی ریز و درشت
شوخی یا جدی و خشک
از اشکامون آب شرب گرفتیم هرکی خواست خورد
گردنم درد گرفت انقدر اومدم سربلند بیرون
دیگه گول نمی خورم مِن بعد
بالا آوردم هر چی بود
اکثریت همه هم شکلن
لعنت به فرهنگ جمعیتون
دل میشکونن و می خورن مغز
گند می زنن و نمیشن پشیمون
از دوست یه نشون بده بهمون زود
دشمن فراوون اطرافمون
خون میچکه از دندون
کو انگیزه و آرزو؟ تو جنگیم هر روز
جون میدیم ساکت و مرموز
خنجر تو کمر توی پهلو
ول و بی ملت و علت و معلول
خون
می پاشه تو صورت هر روز
می چکه پایین از ابروم
زمین خون میکنه گریه
خون
پریم از نفرت و اندوه
وسط میدون اسب خشممون می کشه شیهه
خون
می پاشه تو صورت هر روز
می چکه پایین از ابروم
زمین خون میکنه گریه
خون
پریم از نفرت و اندوه
وسط میدون اسب خشممون می کشه شیهه
♪
خون
♪
ما ریز میدیدیم گنده رو
تا تغییر خواستیم بهمون گفتن تند نرو
که حفظ کنن سلطه رو
دامنه لیز شد تا بیخیال شیم قله رو
کلمه رو از معنی تهی کردن
عقیم کردن جمله رو
با شیر کفتار خر میکردن کُره رو
بش یاد میدادن اخم صورتهای مهربون ضربه خورده رو
بزرگ که میشد قورت می داد خوک درسته رو
حق می خورد میشد تپل تر و درشت تر و
من لال نمیمیرم تا بشم از بند فکرت آزاد
بیام از پشت پلکت بیرون
تا بشم نقض ادعاهات نیاز ندارم حتی
باشم تو متن اتفاقات
آوازم کافیه تا بکنم مُلک فکر رو آباد
از دور انگار یه لکه کم نور
می زنه سوسو می کشِـتَم توو
تو پاک میکنم صورتمو از چرک از اندوه
از این سیاهی ملعون
می سازم قافیه و مضمون
آینمو میگیرم رو به نور
خودمو می کشم بیرون از
خون
می پاشه تو صورت هر روز
می چکه پایین از ابروم
زمین خون میکنه گریه
خون
پریم از نفرت و اندوه
وسط میدون اسب خشممون می کشه شیهه
خون
می پاشه تو صورت هر روز
می چکه پایین از ابروم
زمین خون میکنه گریه
خون
پریم از نفرت و اندوه
وسط میدون اسب خشممون می کشه شیهه