We komen uit het zuiden van 't land
Ik en mijn broer en Giuseppe
De aarde dor en de zonnebrand
'T Is er ongenadig heet
We hadden er heel ons leven verpand
En konden ook niet beletten
Dat elke boom en ook elke plant
Van grote dorst bezweek
We konden niet zomaar gelaten
Staan wachten op betere tijden
We zouden ons land verlaten
En we trokken naar de mijn
We waren nog jong en zeer elegant
Ik in mijn broer en Giuseppe
En in dat verre regenland
Zou alles groener zijn
Het leek wel het beloofde land
Want naar men ons vertelde
Zouden we daar bij de hogere stand
De ereburgers zijn
We konden niet zomaar gelaten
Staan wachten op betere tijden
We hebben ons land verlaten
En we trokken naar de mijn
We kregen een bijl en een lamp in de hand
Ik en mijn broer en Giuseppe
We boorden er gaten in de wand
Diep onder de grond
Nu zijn we bij de eerste burgers van 't land
Maar toch zijn het rare wetten
Vergeven tot de burgerstand
En zwoegen als een hond
We konden niet zomaar gelaten
Staan wachten op betere tijden
We hebben ons land verlaten
En we trokken naar de mijn
Je weet dat mijnwerkers licht ontvlambaar zijn,
Ze dragen brede broeken en zware schoenen
En meteen als ze een galerij hebben doorboord
Pakken ze hun boeltje en gaan er vandoor.
Als ik je zie, zie ik het paradijs,
Als ik je middenin de zee zie, is het alsof ik zweef.
Ze zat op de fiets
En de groentenman passeerde zeer dicht,
Ze zat op het gras in de wei
In het gezelschap van de matrozen. Als ik je zie, zie ik het paradijs,
Als ik je middenin de zee zie, is het alsof ik zweef.