Páskahretið eltir mig Norður á Strandir hér um bil Þar vil ég skjóta niður rótum með þér Fram yfir miðjan desember En þú ferð Og mig skilur eftir sáran. Þar er trú á brostna von Sem mig bugar nú Bara þú. Vorgolan gælir vel við kinn Vernd frá æðri mætti finn Upp úr Djúpinu mig dró Innri frið og sálar fró Inn í ró Og menn róa út á miðin Af kvóta á nóg Vil þig í mitt bú Bara þú. Frá Langanesi og niður að Tá Menn eltast friðlaust við sína þrá Að lokum eldast og víðsýni ná Þeim fallast hendur, þeim fórna og sjá Þeim varð á Því sældin bjó í þeim sjálfum Og hver heilvita maður getur orðið að hálfum. Bara þú