İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar
İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar
Kirli bir beynim var ve suça meyilim
Ama ne alnım kara ve ne boynum eğri
Uzak dur, içi boş sohbeti n'eyleyeyim?
Bildiğin o düz insanlardan değilim
Korsanım yalnızlık bana liman
Her yolda elbet bir harami var
Keserler önümü garanti bak
Boş yapma, tercihim azami laf
Zaten tüm hayatım karantina
Ve diyorlar her şeye zaman ilaç
Yok en ufak bir ışık bana inan
Güldüğüme bakma bu kara mizah
Karanlık içinde ederiz dans
Kayıp bir nesiliz neşemiz az
İçeriz her gece, mezeyi kap
Söveriz kadere, çekeriz nah
İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar
İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar
Bu insanların, gözü yaşlı
Teninde kaldı denizlerin ahı
Garip vakaydı, bütün gün aynı
Yoruldum artık, rüyalarım vardı
Dardı yokuşlar bir gün
İçime atamadım özgürüm
Sardı korkular her gün
Bu savaşı kazanamam üzgünüm
Yokuşlar yorucu, dar ve dik
Mutluluk ardından dram gelir
Ruhumsa her gün bir sınav verir
Ördüğüm duvarı yıkar geri
Suskunluk estirir tan yeli
Bi' şeyler diyeceksen tam yeri
Karanlık geceye sar beni
İşimiz bittiyse kalk ve git
İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar
İnanma yalnız, yalnızım yalnız
Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız
Yokuşlarında
Yokuşlarım dar