Gündüzden nefret, gecelerden yorgun İnsaniyet namına tüm hayallerim yok oldu Birazcık vicdan, ölümden beter korku Kendimden beklentim yüksek ve ayakta zor durdum Cihana meydan oku, kör talihe beddua Beynin ayırt etsin seni, kör cahile ör duvar Dünyadan barış bekle, hayat gerçeklik duvarı Çarp ve yüzün paramparça olsun bu en doğal halin Şşş, Pamuk Prenses uyuyor Babası savaş tanrısı, tüm çığlıklarını duyuyor Kölelikten zevk alır bi' haldesin ki her gün aynı Çünkü fahişelerin günlük tutma huyu yok Oyunlarınıza mahkûmuz yasal belgenizle Gidip tutuklayın lirikler yasaklı bölgenizde Güruha dahil ol ezik bi' güçle çünkü Krallar kullardan kan, insanlar krallardan övgü ister ♪ Her şey efsaneyle başlar, kuşkularla yıkılır İnsan bir akşamüstü varlığından sıkılır Çalacak bir kapı yok, sefalet böyledir Kapris varlığına dair yalanlar söyletir Kanatlı bir yalancı, omurgasız bir sükûnet Dili tutulmuş, bir sahipsiz, bir iştahlı ucube Pişmanlık yürüdü içine yüzüne vuran şavkla Derin olmak başka, çukur olmak başka Saatler hep geceyi kovar görev gibi Bir kere kırıldın, ötesi berisi önemli mi? Unutmaktan başka çaremiz yok Bu sonsuz anormallik kalbimizden hiç bahsetmiyor di' mi? Dağlarda karlar erir, insanlar düşer ölür Gönlünce kırmak iste bu değişmez döngüdür Kafan karışmasın, şeytan da melektir Sakın sevme. Bu acımak demektir