Bir daha kimseye bağlanmam
Çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum
Çekip gitti seviyorum diyince
Bu dünya harbiden açgözlü
Onu bile aldı elimden
Ve ben yine kaybettim
Bugün de dün gibi her şey aynı
Her şeyden yani her şeyden ayrıyım
Zaman kovalarken düştüğüm çukurda geçen zamana mı geçmişe mi ağlayayım?
Dinliyordur belki şimdi beni birazcık hatırlayıp
Unutmadım diyebilir mi gözlerini kaçırmayıp
Neyse zaten hayat sandığımdan kötüymüş
Belki şuan cehennemin en alt katındayım
Pembelerim yok umut perdelerim kapandı
Der ki annem kimselere güvenme yanarsın
Huyum değil dinlemek belki bundan pişmanlık denen illetin sürekli yanındayım
Yandıkça yanıyorum ve düşündükçe eskiyi
Aşk denen şey hasta eder bünyemi
İlaç yok mu Allah aşkına yol gösterin
Zaten yanımdakiler sürekli gidiyorlar söz verip
Bir daha kimseye bağlanmam
Çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum
Çekip gitti seviyorum diyince
Bu dünya harbiden açgözlü
Onu bile aldı elimden
Ve ben yine kaybettim
Beklenti umut demek
Ve ben umutsuzluk içinde nedensizce ağlıyordum
Sonunda sorunlu bir insan olup çıktım
Hayatıma girenlerin hiçbirini saymıyorum
Anlamazsın birini gerçekten sevmediysen
Anlamazsın dostundan hiç kazık yemediysen
Anlamazsın ailenle hiç zıt düşmediysen
Anlamana imkan yok hayallerin sönmediyse
İstediklerim kayıp gitti avuçtan
Bir hayalim vardı
Sevdiğime kavuşmak
Onu da kaybettim kimsem kalmadı bak
Derdimi anlatıp birazcık konuşacak
Zaman hala aleyhime işliyor
Umutlarım tükeniyor sürekli ve bu sarhoş adamın son şişesi senin gibi
Sen sevdiğim son kişisin
Bir daha kimseye bağlanmam
Çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum
Çekip gitti seviyorum diyince
Bu dünya harbiden açgözlü
Onu bile aldı elimden
Ve ben yine kaybettim
Bir daha kimseye bağlanmam
Çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum
Çekip gitti seviyorum diyince
Bu dünya harbiden açgözlü
Onu bile aldı elimden
Ve ben yine kaybettim