Karanlığın ortasında kaldım
Dedi bana saygı duy
Üstüm başım yırtık ayrı yöne savrulur
Zalimler mağduru oynuyorken rahat uyur
Çünkü çıktı çoktan gezegenin kamburu
Yollarım sapar, metropolde boş sokaklara
Beklemekle geçmez ömür, şansı zorlama
Sanrılar artıyorsa bak sebeptir artçı şoklara!
Zorlaşır daha
Her gün ayrı dert, gün aynı, ayrı kargaşa
Efkârıysa sakla sonra sar bir çarşafa
Vakit varken mevsim henüz dönmeden kışa
Sonrasında kar, güzel günler sanma sen de çok yakındalar
Geçti işten iş ve şimdi boş yakınmalar
Güzel günler sanma sakın çok yakındalar
Ama yok yok yok
Yapacak hiçbir şey yok
Eğer tutulmuşsa tüm o yollar
Bize başka sokak mümkün!
Ama yok yok yok
Yapacak hiçbir şey yok
Eğer tutulmuşsa tüm o yollar
Bize başka sokak mümkün!
Tutulmuş her yer talan talan
Eline bak söyle bana sana nedir kalan?
Yeryüzü evin, kayıpsa sokağın erdemi sen kal dingin
Bir kapı kapalıysa açık birçoğu bildiğin
Söyleyecek söz çok, söylenecek hâl yok
Kimi sokakta sürünür, kiminin karnı tok
Sözüm meclisten içeri her yer bak pislik çok
Değişim anahtarı var ve bunun için bize:
Bilinç gerek, bilinç gerek sana bana bilinç gerek
Bilinçle barışa yürü, tüm dertler çözülecek
Bilinçsiz barış olmaz bunu anlaman gerek
Kadıköy'de sokakta bak sonra bana n'oldu?
Karanlık bir gece yol kesildi
Yol kesildi, bana kurdular bir tuzak ama
Kırılan yalnız ayağım değil; bak yüreğim!
Başka sokak mümkün olmalı! Derim:
Yok yok yok
Yapacak hiçbir şey yok
Eğer tutulmuşsa tüm o yollar
Bize başka sokak mümkün!
Ama yok yok yok
Yapacak hiçbir şey yok
Eğer tutulmuşsa tüm o yollar
Bize başka sokak mümkün!