Ég man ekki hver það var, Sem lagði af stað. Þekki ekki lengur sjálfan mig. Villtist einhvern vegin út á hlið, Á skjön við það Sem ég ætlaði mér alltaf að vera. Nú sit ég einn á skrifstofunni. Klukkan fyrir löngu orðin sjö. Heima sitja saklaus börnin tvö Og spá í það Hvenær pabbi vilji eitthvað með þeim vera. Og ég bíð og ég bíð og ég bíð Kannski munu þessar skuldir borga sig sjálfar ef ég bíð. Og ég bíð Kannski bíð ég af mér lífið inn á Skrifstofunni alla hunds og kattartíð. Ég bið um frið fyrir þessum endalausu víxlum og veseni. En það gengur allt það sama, allt það sama, allt það sama. Og hverjum er ekki sama um þetta sama! Nú æsast leikar á skrifstofunni. Fylla þarf út skýrslu númer sjö Og hefta við það fylgiskjölin tvö Til marks um það Hvaða ávexti gæðastjórnunargreiningarferlið hefur verið að bera. Og ég bíð og ég bíð og ég bíð Kannski munu þessar skýrslur skrifa sig sjálfar ef ég bíð. Og ég bíð Kannski bíð ég af mér lífið inn á Skrifstofunni alla hunds og kattartíð. Ég bið um frið fyrir þessum endalausu skýrslum og skrifræði. En það gengur allt það sama, allt það sama, allt það sama. Það gengur allt það sama. Um háls herðist skuldsetningarólin Og þá er skjólsælt við skrifstofustólinn.