Hleypið mér út úr þessu partýi, Hér er allt í steik. Hleypið mér út úr þessum flókna látbragðsleik Sem endar hvergi eins og Góði dátinn Svejk. Hleypið mér út með rakettureyk. Með rakettureyk. Það er ekki auðvelt að vera fastur í þessu paranormalíseraða partýi, Við erum eins og hótel og gestir okkar eru hugmyndir allra hinna. Einar fara og aðrar koma síðar í dag Og alltaf bætast nýjar ranghugmyndir í skörðin. Við rembumst við að lána pening, Fyrir aðra, Til að keyra áfram neysluna. Og til að kaupa nýja hluti, Fyrir aðra, Til ýta undir þensluna. Svo þessi endalausa vinna, Fyrir aðra, Til að borga fyrir veisluna. Og aldrei kemurðu upp úr til að anda. Nú stendur einhver upp í salnum og segir: "En lífið er bara svo flókið!" Ég segi nei! Nú hringir einhver inn í þáttinn og segir: "Maður verður að vera raunsær" Ég segi nei! "Maður verður að passa sig að gera ekki mistök til að falla ekki í áliti hinna" Nei! Ég hef fengið nóg af þessu rugli. Tökum þetta upp á annað plan.