Het eind van de saaiheid is altijd het uur van de waarheid Het dal lonkt donker onder de piek Als je aarzelt is het altijd God zelf die je aankijkt Soms is het vechten, soms is het muziek Half groggy zie ik het joch dat in bed in zijn boek las Hoe prairies en bergen werden geslecht In het westen dat toen nog verder dan ver weg was Waar de zon ondergaat, ver weg maar echt Dan klinkt een welbekende stem in de ring Breek de ban, drink en dans en zing Aan het eind is er niets dan de liefde, de liefde, de liefde