Adım umut, sanat var oldu yaram
Elimde kalem melodiler yanar
Öyle olsun adım ah almak tamam
Kayboldu zaman, iyi misin demediler bana
Eminim iyidir umut, ama bir yanı buruk
Ama bir yanı kırık... Her gece, giryanı sızı
Zaten anlamıyolar bizi bak sayfalarım doldu
Sigara dumanını kırk geçe doğdum
Bilemiyorum artık ne istediğimi
Ki istediğim şeyin beni bildiğini
Direniyorum artık
Gitmediğimiz o evin içinden yazıyorum lan anla
Nasıl hissettirir yolun sonunda sanmak
Ve bitebilir uçurumda güllerin hepsi
Aslında istizan istemiyorum zaten
İlkel kalabalıklarla tüm kavgam
Gözünü dört duvara açmak
Dört duvardan kaçmak
Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak
Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla
Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla
Gözünü dört duvara açmak
Dört duvardan kaçmak
Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak
Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla
Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla
Ateşe attım ay'ın karanlık yüzünü
İnce beyaz bir kemik gibi
Ölü şiirler okudu
Kaloriferde ölü sinekler dinledi onu
Bitmedi şarkısı
Ve gelmedi sonu
Tanımladı sonsuzu, kapattım kulaklarımı
Solumdan geçti o vakit
Çünkü bitmedi sözü
Heyecandan kalktı yerinden
Hikaye deniz kızı
Yorudu çöktü oraya
Üstünde mezar tozu
Ağladı, koktu menekşe
Döküldü kaktüs
Gölgesinden korktu tövbe etti berduş
Tövbesinden korktu gölge etti berduş
Yağmura kalmadı kalkıp gitti sonra
Sonra yarama düştü ilk cemre
Dilime düştü ilk küfrüm
Dilimden anlar mısın
Bu bi' rüya olsa çoktan unuturdum
Uykusuzluktan ağladım günlerce
Gözünü dört duvara açmak
Dört duvardan kaçmak
Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak
Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla
Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla
Gözünü dört duvara açmak
Dört duvardan kaçmak
Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak
Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla
Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla