Op het stuurloze water, Had hij niet in de gaten, Door de mist veel te dicht bij de kust. Zonder zicht op een baken, Zou zij over hem waken Maar de stroming die gaf hem geen rust O Ho Lieve Lorelei Geef me koers, pak mijn hand Zing je lied, zing voor mij O Ho Lieve Lorelei Als de mist verdwijnt, dan ben ik vrij. Kon haar stem hem bevrijden door de mist begeleiden Was er ooit nog een weg terug .Uit angst te gaan stranden Met zijn lot in haar handen Riep hij zacht: Lorelei van de brug O Ho Lieve Lorelei Geef me koers, pak mijn hand Zing je lied, zing voor mij O Ho Lieve Lorelei Als de mist verdwijnt, dan ben ik vrij. In gedichten en sagen Die de Lorelei plagen Liet ze schepen vergaan in de zee Maar door liefde gedreven Bleef de jongen in leven Op haar stem dreef het scheepje toen mee. O Ho Lieve Lorelei Geef me koers, pak mijn hand Zing je lied, zing voor mij O Ho Lieve Lorelei Als de mist verdwijnt dan ben ik vrij