Með augunum stóru hann starði mig á Og vonaði þá eflaust að ég mynd'ekki sjá Hans oddhvössu eyru og hnífbeyttu klær, Hnipraði sig saman, færðist fjær og fjær. Hrömmunum hélt hann hræddur að sér ótti og forvitni þá ólgað'í mér. Ég færðist nær og nær, tók skref, tók skref. Hann hreyfði við mér. Í augun mín starði rjóður að sjá, Brosti sínu breiðasta og sagði þá:,, Dúmdara lara dara dara dúm dada - Damdara lara dara dara dúra da" Með hönd í hönd um hans undraheim Um loftin leikum og við svifum alein. Yfir draumana hindrun byggjum við brú.