Snøen dale ner, bleige og kalle Ein snøball suse av sted og lande midt i ein skalle
Hoff det blei uver og snø gitt, me må aldri ta det fina vere for gitt
Nå rase det ifrå tage, nå sklie gamle dame, å vintaren e ikkje bare, bare!
♪
Henrik han e på arbeid, han va slettes ikkje forberedt på det her
Då han kjørte heimantíifrå i dagmåres va dar bare vei å oppholdsver
Nå dale snøen ner bleige, store krystalla alt e farga kvitt og veien den e vekk
Bilen te Henrik stenne utforbi med fire sletne sommardekk!
♪
Men når klokko bli tri så må han heim, akkorat så alle andre
Henrik må heim før middagen bli kalde, så han tege sjansen og kjøre av sted,
Men i ein av de vonde bakkane bli han ståanse bilen bare spinne og spinne.
Han rygge tebage for å få litt fart, men det forsøge du det konne han bare spart.
♪
Så Henrik må gå den siste beden, og den e ganske lange i seilarsko
Og ein tynne anorakk han tenke:
Nå bli middagen kalde Han bli blaude i frå topp te tå og heilt inn te sitt goda skinn
Og bilen stenne igjen der i gryfto og sjøna ingenting
♪
Henrik he ei gode kåna det e det ikkje alltid han kjeme på så middagen
E slettes ikkje kalde, nei langt, langt der ifrå
Å hu finne fram torre klea og et digart ollteppe då finne
Henrik fram smile og så ede han seg stappmette.
♪
Ude dale snøen ner, og bilen der i gryfto e dar snart ingen så ser - det sista
Henrik konne tenkt seg va å gå ud så han sovne hellar på sofaen når middagen e slukt
Og dar bli mørkt utforbi og plutselig he klokko passert langt øve leggetid
Henrik ligge i armane på kåno og drømme at vintaren e forbi. E forbi.