Perpålsa tussen budde i en stein I Nordland, i Nordland å han Svensk-Henrik var på flukt på sine bein Han sprang frå lensmannen i dalen Svensk-Henrik sprang, og han sprang I Nordland, i Nordland Og lensmannen kom likke bak med tvang Han klare aldri sleppe unna Langt borte såg han noko han trudde I Nordland, i Nordland Steinen der han Perpålsa budde Og pusten frå lensmannen va like bak Han kasta seg bak stein han måtte sjå I Nordland, i Nordland Han dundra og banka febrilsk og kraftig på Han Perpålsa var heldigvis heime Døre opna seg litt på gløtt I Nordland Han Svensk-Henrik smatt inn No ska eg sov søtt -Det var ein tussestein!