Mówisz, że Cię miłość mierzi, zmierź mnie sobie, wołam, zmierź!
Spójrz, powiadasz, to są piersi, kogóż natchnie taka pierś?
A ja twierdzę, baronowo, wkrótce minie zima zła
Z wiosną zaczną się na nowo nasze słodkie trulla-la...
Znowu będę Twój don Diego, znowu księżyc, znowu bzy
Jak u Pawła Geraldiego, sitwa zmysłów, ja i Ty
I nie powie stary baron więcej do mnie: "Paszoł won!"
Nie wypchnie za próg z gitarą, bowiem w grobie leży on
Czarna kryje go piżama, biedak gonił resztką sił
I jak stał w salonie zamarzł, bo otwarty lufcik był
Zły baronie, dobrze tak Ci, chciałeś naszą miłość zgnieść
Nasze słodkie koci-łapci, że tak powiem, naszą płeć
Na złość Tobie wiosną amor, co sekrety różne zna
Ukołysze nas tak samo w tym najsłodszym trulla-la
Aktualnie jeszcze zima, jakże nie lubimy zim!
Nasze zmysły w karbach trzyma i rozkwitnąć nie da im
Ba! Przez całą Europę, "zimno" krzyczy dziad i wnuk
I zawieszam się jak sopel pod okapem Twoich nóg...
Lecz się nie martw, baronowo, już przemija zima zła
Rozpoczniemy znów na nowo nasze słodkie trulla-la!
Trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla-la!
Rozpoczniemy, ach, na nowo, nasze słodkie trulla-la!
Dziś widziałem, to nie farsa, dość już mamy takich fars
Jak jamniczek Twój zamarzał, "siusiu" krzyczał, łkał i marzł
Więc go wziąłem na rączyny, otuliłem w ciepły puch
O, jamniczku mój jedyny, wycierpiałeś się za dwóch...
Na pierś moją marmurową, chodź jamniczku, gdy Ci źle
A Ty właśnie, baronowo, swym jamniczkiem zowiesz mnie
Czemu dni wesołe nie są, czemu z oka płynie łza?
Cierpliwości, baronesso, jeszcze miesiąc, jeszcze dwa
A powrócą nasze święta, jak najprędzej, pragnąłbym
Szał zmysłowy się rozpęta! Huknie harfa, rym cym cym!
I pochłonie przepych kanap, purpurowe serca dwa
W górę uszy, ukochana! Trulla, trulla, trulla-la!
Trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla-la!
W górę uszy, ukochana! Trulla, trulla, trulla-la!