Przeszłość to mrok, głęboki loch wypełniony echami
By zabić ją marzymy i zapominamy
Co mogło być, odchodzi w cień
Gdy Viridiana tonie
Nie uwierzyłeś w bajkę więc gaśnie śpiew
♪
Choć jeszcze nie wiesz, kiedy noc nadejdzie
Choć jeszcze nie wiesz, kiedy noc nakryje
Czarnym skrzydłem swoim ją, gdy teraz płacze
Historią będzie to, co teraz żyje
Co być mogło w oceanie znika
Mogłeś poddać się jej pieśni
Teraz zawsze ją będziesz słyszał
Wody zieleń tajemnicę zna
Gdy syreny głos umiera
Gdy jej ciało dotyka dna
♪
"Cóż da Ci bunt, spalony świat, uczucia grób?" Pytała
Uciekłeś w siebie dziko szamocąc jak
Motyl płomienny uwięziony
Własnym szaleństwem oplątany
Wewnątrz kokonu kształt zamglony
Kolorów błyski dalsze coraz
Widziała to ze smutku chora
Do końca próbowała wołać
Co być mogło, w oceanie znika
Mogłeś poddać się jej pieśni
Teraz zawsze ją będziesz słyszał
Wody zieleń tajemnicę zna
Gdy syreny głos umiera
Gdy jej ciało dotyka dna
Co być mogło, w oceanie znika
Mogłeś poddać się jej pieśni
Teraz zawsze ją będziesz słyszał
Wody zieleń tajemnicę zna
Gdy syreny głos umiera
Gdy jej ciało dotyka dna
♪
Co potem?
Co potem?
Co potem?
Patrz! Czy tego chciałeś?
To koniec!
Patrz! Jak blisko skały!
To koniec!
♪
Co być mogło w oceanie znika
Mogłeś poddać się jej pieśni
Teraz zawsze ją będziesz słyszał
Wody zieleń tajemnicę zna
Gdy syreny głos umiera
Gdy jej ciało dotyka dna
Co być mogło w oceanie znika
Mogłeś poddać się jej pieśni
Teraz zawsze ją będziesz słyszał
Wody zieleń tajemnicę zna
Gdy syreny głos umiera
Gdy jej ciało dotyka dna