Nú liggur ein kavafonn tindi á Og gler er í áum og tjørnum Og stormurin leikar um fjøllini há Nú er einki veður hjá børnum Nú dagur er stuttur, og nátt er long Og glerpípur hanga á taki Og títtlingur høvur sítt undir vong Nú stingur hálvdeyður í raki Nú sita smábørn í stovu still Og lurta so væl eftir søgum Um menn so góðar, og trøll so vill Sum livdu í avgomlum døgum Vit hoyra um Øskudólg, dreingin tann Ið kongsdóttur fekk sær til brúður Og Krákudóttur, sum fekk sær ein mann Ið var sær ein kongssonur prúður Og vit hoyra sagnir um fornu tíð Um Trónd og um Sigmund hin reysta, Um bardagar miklar og harðligt stríð Um vápnaleikin hin mesta Tær søgur, tær søgur, tær ljóða væl Tær leggja vit okkum í minni Tær læra vit fegin í hópatal Á kvøldi í stovuni inni Men uppaftur sólin vil ljóma á fjøll Á fagrasta hásummardegi Og blómubros leikar um víðan vøll Tá fáa vit almikla gleði