"Onde estou?", pregunteime cando o mar bicou meu pé
Sen saber que todo o tempo estivera chorando alí
Sons de cunchas, de paxaros que bican a miña pel
Sons de bágoas que por ti nos oito soños derramei
Xa non sei se quero ver algún deles arder
Pois perdín o xuízo limpo do que en vida está ben
As palabras que non falan verso limpo sen mentir
E as promesas que me deches sen querer vinas fuxir
(E apareceu a figura sen medo que creu que o meu ser se podía quedar)
Espertei, nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir
Nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir
Foi ben certo que co medo non conseguiches fuxir
Atrapáronte as prantiñas fillas do meu mal sentir
E caíches no meu fondo cheo de sobrepensar
As cousas que me dixeches que nunca ían a pasar
E vas ti ver o que é vivir nunha confusión do ser
Cando os corvos falan só hai sur e non podes volver
Vou facerche promesas incumpridas, e ti non
Poderás vir cumprilas a este mundo nunca non
(E apareceu a figura sen medo que creu que o meu ser se podía quedar)
Espertei, nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir
Nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir
Nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir
Nunha brisa dun mal soño escapei
Sen saber que todo o rato estaba alí
Á deriva dunha vida que olvidei
Cos seus demos, as súas cousas, a durmir