Ik was degene die zei: "Zal nooit verliefd worden" Ze greep me als de Duivel bradda, want ik viel voor d'r Misschien had ik het wel verdient, hoor me Jaouad zei me: "Laat haar gaan!" maar ik wou niets horen Tot de dag dat ze m'n hart brak Kon niet eens eten of slapen bro, ik was f*cked up Ik was gestopt met het bidden Elke dag weer aan de fles, ik was verdoofd en verbitterd Maar waarom kon je het niet laten dan? Je stak me in m'n hart terwijl ik al beschadigd was Weinig te bieden, vandaar dat ik m'n hart gaf Waarom gaf je mij geluk als je het achteraf weer afpakt? En dat je alles voor me overhad Geloofde nooit je woorden, kreeg gelijk toen alles over was Maar misschien moest het wel zo zijn Geef geen fok meer om een chick, moet weer als vroeger op m'n do zijn Vergeef me als ik je soms pijn deed Je zei: "Vergeet me..." weet je wat dat met mij deed? En nu blijf ik het in m'n hoofd voelen Blijf rammen op de muren tot m'n knokkels rood bloeden De mooiste lach kan gelogen zijn En de sterkste banden kunnen morgen over zijn En wat je geeft dat zal je krijgen Maar ik gaf haar m'n hart dus waarom liet ze me lijden a bradda? Ik snak naar adem als ik aan je denk Maar fuck die shit omdat je kijkt naar wat een ander zegt Niet iedereen is voor geluk gemaakt En proef je wat geluk wordt het uiteindelijk toch weer stuk gemaakt Je liet me verder verdwalen Ik trok mezelf naar je toe, tot de lessen zich weer herhaalde Ik zei het al: "Dit zal niet lang blijven" Nooit op dit soort tracks maar moest dit wel van me afschrijven