Toen wij nog argeloos
En liefelijk
Als bloemen in een bleke voorjaarszon
Het af en aan van bijen en vlinders om 't hoofd
Toen alles nog maar net, begon
Toen het nog lente was
En wij ontloken in de vroege nevels van
Een eindeloze dag in mei
Wij daar alleen maar
Onbevangen mooi stonden te zijn
Wuivend in de wind, wat wisten wij
Toen het nog lente was
Van de dooie dood
Van de zomernacht
Van het donker, de bliksem, van regen dat 't giet
Van de snijdende kou
En we kenden de man
We kenden de man met de zeis nog niet
Van het langzaam verwelken op een dodemansgraf
Ach wat wisten wij daar nou vanaf
Toen het nog lente was
Toen het nog lente was
En nu het zomer is
En de zwaartekracht
Alles wat hangen kan, wil laten hangen
Wij nog uit alle macht nog proberen lief'lijk te zijn
En net zo pril en onbevangen
Als toen het lente was
Terwijl we weten dat
De zon te heet
De aarde te droog
En de regen te nat
De jagende wolken
De bliksem, de donder
De geruisloze winter, maandenlang onder
Een sneeuwwitte deken te wachten
Alleen maar te wachten en stil te verlangen naar
Dat het weer lente wordt
Dat het weer lente wordt
Je verbleekt, je verwelkt, je verdroogt, je verdort
Maar je bent niet bang
Omdat je weet
Dat het weer lente wordt