Ramona mijn lief
Leg je hoofd maar te rusten bij mij
De ergste pijn gaat
Met tranen en kussen voorbij
De bloem van de stad
Zo weelderig in 't blad
Ziet somber en doods nu en dan
En het heeft ook geen zin
Laat je niet met haar in
Hoewel ik dat niet in één zin zeggen kan
Je lippen schraal van de wind
Zo sterk zo bemind
Heb ik iedere plooi van jouw huid
Die wat wij ooit samen deelden
Voor altijd omsluit
En ik heb er pijn van
Dat jij deel wilt zijn van
Een wereld die niets is dan schijn
Een waan een fantoom lief
Niet meer dan een droom lief
Waarin jij jezelf nooit kunt zijn
Je hoofd tolt vol vage
En zinloze zinnen
Die jij al te graag wilt verstaan
En ik weet dat je twijfelt
Of je zult blijven
Of terug naar het laagland zult gaan
Men heeft je laten geloven
Dat onze wereld vergaat
Maar geen zee is zo wild lief
Geen koude verkilt lief
Als een hart dat in bitterheid slaat
Ik heb je vaak horen zeggen
Dat je beter bent dan niemand
En niemand is beter dan jij
Maar als je dat denkt
Heb je niets te verliezen
En daar mijn lief win je niets bij
Verwachting verlangens en vrienden
Zijn sterker dan jij
Die jou claimen
En zoveel ontnemen
Dat je tenslotte wilt zijn zoals zij
Ik zou voor je gaat
Nog zo veel willen zeggen
Maar ik weet ook: het doet jou geen goed
En dit is mijn liefste
Een stap die jij zelf zetten moet
Zal het tij keren
De tijd zal het leren
Dus doe maar gerust wat je wou
En wie weet leg ik ooit lief
Vergeten berooid lief
Mijn hoofd weer te rusten bij jou