Mensen met bloemen in hun haar, wat vreemd Zeg
Die misselijk makende middenstand
Mensen die van iedereen willen houden
Men vraagt zich af "wat is er aan de hand"
Denken ze dan niet aan geld
Je moet toch werken voor je brood
Zonder voedsel ga je immers toch kapot
Wat triest dat men niet weet waarom het eigenlijk draait
Is de mens van binnen dan al zo rot
Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen
Of is de mens onwetend, onnozel, verblind
Door z'n materialistisch bestaan
Door het aap-noot-mies van de struggle for life
Die hem belet geestelijk verder te gaan
Het is nuttig, geloof me, voor één keer
Te overdenken waarvoor je leeft
Want het is heel wat meer dan een slijk der aarde
Waarvoor men zwoegt tot men geen asem meer heeft
Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen
(Schelden op het nieuwe bewijst dat je bang bent
Zet die vooroordelen opzij, hoop doet leven
De gedachte aan iets moois
Maakt toch immers iedereen blij
Ook ik dacht vroeger dat het helemaal niet deugde
Maar nu het de goede kant uitgaat
Wil ik helpen, althans proberen te streven
Naar een wereld zonder haat)
De zomer van '67 werd met bloemen getooid
Nog nooit hebben zoveel kleuren de mensen gesierd
En ook al heeft het bij elkaar maar een goed jaar geduurd
Ik ben blij dat ik het ook heb gevierd
En als ik straks weer thuiskom in mijn jungle met planten
Dan voel ik een rilling door mijn ruggegraat gaan
En ik weet dat de bloemen nog steeds niet verwelkt zijn
Voor die vogels die ze nog zien staan
Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen