De stad slokt mij op De stad lacht mij uit Zij toont geen empathie Nee niet meer voor mij Want ik ben niet meer nieuw De stad kotst mij uit Nadat zij me heeft gebruikt Om haar bomen te laten waaien Zodat zij voor de toekomst kan zaaien De stad pakt mij op En belooft mij al het moois Alleen geloof ik haar niet Want vorige keer Stelde zij mij teleur Zij lokt mij uit Mijn donkere kant Naar boven te halen Ja zij heeft geen genade Al weet zij allang niet meer wie ik ben Dag stad, ik stap op Ga terug naar waar bomen vanzelf zullen waaien En er verse melk en honing gemaakt worden tot Het einde