Ένα όνειρο, μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης Γης το χώμα, βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο κι απ' τη ράχη του είδε τ'ουρανού το χρώμα Και η λήθη έγινε αλήθεια γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι γεύεται φλισκούνι, άγρια μέντα και ακούει αμόνι... Ένα όνειρο, μια ανάμνηση, και η αγάπη έχει βάλει τα καλά της κλέφτες, αναχωρητές και άποροι χώρεσαν μέσα στην άγια αγκαλιά της Και η λήθη έγινε αλήθεια γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι γεύεται φλισκούνι, άγρια μέντα και ακούει αμόνι... Ένα όνειρο, μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης Γης το χώμα, βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο κι απ' τη ράχη του είδε τ'ουρανού το άγιο χρώμα