Καρδιά μου καημένη Πως βαστάς και δε ραγίζεις Στον ψεύτη ντουνιά Τόση απονιά που αντικρίζεις Ησυχία και χαρά μέσα στη ζωή Δεν έχω νιώσει Και μια αγάπη ακόμα που 'χα πιστέψει Μ' έχει πληγώσει Δε με πόνεσε κανείς Δε με πόνεσε κανείς Ούτε στιγμή μες στη ζωή μου Μες στους δρόμους ξαφνικά Κάποιο πρωί Θα βγει η ψυχή μου Καρδιά μου καημένη Πως βαστάς και δε ραγίζεις Στον ψεύτη ντουνιά Τόση απονιά που αντικρίζεις Η δική μου η καρδιά Μοιάζει σαν αυγή συννεφιασμένη Απ' το μίσος του κόσμου Κι από αγάπη είναι καμένη Δε με πόνεσε κανείς Δε με πόνεσε κανείς Ούτε στιγμή μες στη ζωή μου Μες στους δρόμους ξαφνικά Κάποιο πρωί Θα βγει η ψυχή μου Καρδιά μου καημένη Πως βαστάς και δε ραγίζεις Στον ψεύτη ντουνιά Τόση απονιά που αντικρίζεις