Μια φορά κι έναν καιρό
Ένα ανθρωπάκι τόσο δα μικρό
Χαράζει τα όνειρά του!
Αμέσως ψήνεται
Κι η ευκαιρία δίνεται
Φοράει τώρα την κακομοιριά του!
Στην αγορά προχώρησε
Χαρούμενος και ψώνισε
Πιστούς να κουβαλάνε την σκιά του!!
Με χρώματα ξεχώριζε
Το μέλλον όλων κι όριζε
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Στο σχέδιο όλοι ψήθηκαν
Ποτέ δεν τον αρνήθηκαν
Περήφανοι αυτός και η γενιά του
Ξεχύθηκαν, συσκότισαν
Τα πάντα όλα πόλωσαν
Περήφανη αριστεία η αρχιδιά του
Ξεχωριστοί βαφτίστηκαν
Τη γη νεκρή ορκίστηκαν
Ν' αφήσουν απ το διάβα της βρωμιάς τους
Σε ράτσα-χρώμα χώρισε
Το μέλλον όλων κι όρισε
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του!
Μοιάζει πια η εποχή μας στον αιώνα
Να ταξιδεύει απ' το εγώ μέχρι το εγώ
Φωνάζουνε νοσταλγούνε ένα πτώμα
Που κέρασε σκοτάδι θάνατο απλόχερα
Και να, περνάνε οι καιροί
Κι όλα έχουν πάλι ξεχαστεί
Κι αρχίζεις πάλι να φοβάσαι τη σκιά σου
Κι ένα ανθρωπάκι εκεί θα βρεί
Την ευκαιρία τη σωστή
Για να σε ψήσει για την τρέλα τη δικιά του
Θα σου χαϊδέψει τα αυτιά
Πριν να σε κλείσει ερμητικά
Στο σκοτεινό, βαθύ πηγάδι της καρδιάς του
Σε ράτσα-χρώμα χώρισε
Το μέλλον όλων κι όρισε
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του!
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του!!...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του...
Και τώρα κλείσαν τα σχολειά
Και τις πλατείες, τα βουνά
"άντε μαζί να σώσουμε τους τραπεζίτες"
Ρε θα μας σώσει ο ιός
Έσκασε σαν άλλος Χριστός
Θα 'λεγε ο κάθε Χιτλερίσκος στην κυρά του
Θα σου χαϊδέψει τα αυτιά
Πριν να σε κλείσει ερμητικά
Στο σκοτεινό, βαθύ πηγάδι της καρδιάς του
Σε ράτσα-χρώμα χώρισε
Το μέλλον όλων κι όρισε
Ε! ναι, αυτή ήταν τώρα η δουλειά του!
Μοιάζει πια η εποχή μας στον αιώνα
Να ταξιδεύει απ' το εγώ μέχρι το εγώ
Φωνάζουνε νοσταλγούνε ένα πτώμα
Που κέρασε σκοτάδι θάνατο απλόχερα
Μοιάζει πια η εποχή μας στον αιώνα
Να ταξιδεύει απ' το εγώ μέχρι το εγώ
Φωνάζουνε νοσταλγούνε ένα πτώμα
Που κέρασε σκοτάδι θάνατο απλόχερα
Μοιάζει πια η εποχή μας στον αιώνα
Να ταξιδεύει απ' το εγώ μέχρι το εγώ
Φωνάζουνε νοσταλγούνε ένα πτώμα
Που κέρασε σκοτάδι θάνατο απλόχερα
Μοιάζει πια η εποχή μας στον αιώνα
Να ταξιδεύει απ' το εγώ μέχρι το εγώ
Φωνάζουνε νοσταλγούνε ένα πτώμα
Που κέρασε σκοτάδι θάνατο απλόχερα