Φέτος μου 'δώσαν μια τσαντά λεφτά,
να με κάνουν δικό τους
Η φωνή μου να γίνει φωνή τους,
μήπως και πετύχουν έτσι τον σκοπό τους
Φέτος μου' παν: "Πάρε τα φράγκα.
Καλλιτέχνης θα μείνεις για πάντα
Ο κόσμος ξεχνάει πιο γρήγορα απ'όσο νομίζεις
και εσύ δεν αξίζεις να μείνεις στην ψάθα."
Κι έχω κάνει πολλά
και έχω δώσει πολλά
και το ξέρουνε στη γειτονιά,
μα αν γνώριζαν τα όχι που είπα,
θα μ'αγαπούσανε διπλά
Δίνω στα νέα παιδιά
αυτό που δεν 'δώσαν σε μένα ποτέ' μια ευκαιρία
Και φοβάμαι μην με κρίνει πρώτα Ο Θεός
πριν προλάβει να το κάνει η ιστορία
Έχω μάθει να φεύγω την ώρα που πρέπει
κι από το παρελθόν να ξεκόβω
Σε κανέναν κακό, ηθελημένα,
γι' αυτό στη ζωή μου δεν γνώρισα φόβο
Δεν με τρομάζουν πολλά,
εκτός απ' τον χρόνο και από τη φθορά
Λίγα πράγματα μείνανε πια να τα δω
και να τα νιώσω πρώτη φορά
Αν είχα μια συμβουλή να τη δώσω σε 'μένα
όταν ήμουν παιδί,
θα μου έλεγα
"Γιάννη μορφώσου, ταξίδεψε, αγάπα
κι εκτίμησε εσένα λίγο πιο πολύ"
και "τι χαζεύεις τη θάλασσα'
πέσε με θράσος και πάλεψε στα κύματά της,
τόσο σπουδαίο ταξίδι η ζωή,
δεν αξίζει να τη ζεις σαν λαθρεπιβάτης."
Κι έχω μια ανάσα βαριά
κι ένα τσιγάρο στα χείλη
Φέτος που όλα τα έκανα όπως τα ονειρεύτηκα
δεν είμαστε ούτε φίλοι
Πως θα χαρώ τις φωλιές των πουλιών στο μπαλκόνι μου
πλάι στα σκουπίδια
Η άνοιξη μου 'φέρε τα χελιδόνια
μα μαζί τους ξύπνησαν και τα φίδια
Κι έχω μια ανάσα βαριά
κι ένα τσιγάρο στα χείλη
Φέτος που όλα τα έκανα όπως τα ονειρεύτηκα
δεν είμαστε ούτε φίλοι
Πως θα χαρώ τις φωλιές των πουλιών στο μπαλκόνι μου
πλάι στα σκουπίδια
Η άνοιξη μου 'φέρε τα χελιδόνια
μα μαζί τους ξύπνησαν και τα φίδια
Το θυμάσαι;
το θυμάσαι τι σου είχα πει θα γίνω, τότε, πατέρα
Σαν αυτά τα βουνά,
τα βουνά τα ψηλά που χαζεύω από δω, κάθε μέρα.
Γιατί αυτά δεν γκρεμίζονται (. ΌΧΙ.)
Ούτε αλλάζουνε όψη να αρέσουν σε τρίτους
Γι' αυτό, μεσημέρια, μιλάω με γεράκια
και τα βράδια κοιμάμαι με λύκους
Έχω έρθει απ' τον χωματόδρομο,
απ'το Πρόδρομο και απ' τη μαυρίλα
Με μεγάλωσε μια μάνα Λάκαινα,
μα απ' τη χάβρα με διάλεξε η μοίρα
Κάτω από δέντρα αιωνόβια γράφω,
γι'αυτο και θα μείνουν για πάντα οι ρίμες μου
Κάποτε το 'λεγα απλά μουσική,
τώρα το βλέπω σαν τις Θερμοπύλες μου
Οι καινούργιοι μου εχθροί
είναι το ίδιο δειλοί, όπως ήταν και οι παλιοί.
Πίσω από την πλάτη μου φτύνουν χολή
γιατί αυτοί οι μαλάκες δεν έχουν ζωη
Δεν ιδρώνει τ'αυτί μου να πεις
στον ρουφιάνο, τον βλάκα, το κλέφτη, τον ψεύτη
Είναι μάταιο, να πας να τους πεις,
να προσπαθούν να μπλοφάρουν τον χαρτοπαίχτη
Ο αγαπημένος σου ράπερ
όταν δεν είχα το hype
όταν έπρεπε δεν σεβάστηκε
Τώρα ζήτησε ft., 2 χρόνια τον έχω αφήσει
κι αυτόν στο "Διαβάστηκε"
Γράφω στ'αρχίδια μου γνώμες από γλώσσες που στάζουν δηλητήριο
Δως μου φέτος την μπάλα που καίει,
να σηκωθώ να βάλω το νικητήριο!
Κι έχω μια ανάσα βαριά
κι ένα τσιγάρο στα χείλη
Φέτος που όλα τα έκανα όπως τα ονειρεύτηκα,
δεν είμαστε ούτε φίλοι
Πως θα χαρώ τις φωλιές των πουλιών στο μπαλκόνι μου,
πλάι στα σκουπίδια
Η άνοιξη μου 'φέρε τα χελιδόνια,
μα μαζί τους ξύπνησαν και τα φίδια
Κι έχω μια ανάσα βαριά
κι ένα τσιγάρο στα χείλη
Φέτος που όλα τα έκανα όπως τα ονειρεύτηκα,
δεν είμαστε ούτε φίλοι
Πως θα χαρώ τις φωλιές των πουλιών στο μπαλκόνι μου,
πλάι στα σκουπίδια
Η άνοιξη μου 'φέρε τα χελιδόνια,
μα μαζί τους ξύπνησαν και τα φίδια
Κι έχω μια ανάσα βαριά
Κι ένα τσιγάρο στα χείλη
Φέτος που όλα τα έκανα όπως τα ονειρεύτηκα,
δεν είμαστε ούτε φίλοι
Πως θα χαρώ τις φωλιές των πουλιών στο μπαλκόνι μου,
πλάι στα σκουπίδια
Η άνοιξη μου 'φέρε τα χελιδόνια,
μα μαζί τους ξύπνησαν και τα φίδια