Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που είπα, και
Αδιαφορώ για το πόσοι θα σκάσουν στην επόμενη συναυλία μου
10 μαλάκες θα 'ρθουν στο γάμο μου, 30.000 θα κλαίν στη κηδεία μου
Βλέπω σα τράπεζα κάθε μου κόλλα λευκή
Γιατί εκεί καταθέτω ψυχή, τόση για σκέψη τροφή
Που οι εγκέφαλοί σας θα 'πρεπε να 'ναι πιο χοντροί, και
Καλοκαίρια στο Σίμο,
χειμώνες στον Πάρνωνα σ'άμμους και χιόνια κρησφύγετο
Ό,τι πράξουν αυτοί οι μαλάκες και φέτος θα κάνω το αντίθετο, κοίτα
Με ρωτάνε τα αλάνια στη γύρα πως τους γάζωσες φέτος έτσι ρε Γιάνναρε
Αν ακούγαν το "ΚΙΧ" κι είχαν τσιπα
κανείς απ'αυτούς πια δε θα ξαναράππαρε
Δε μου δώσανε χώρο μα βρήκα το τρόπο και μέσα στο σπίτι τους μπούκαρα
Δεν ακούσαν ποτέ τους τα ραπ μου
τώρα τα γουστάρουν γιατί κάνουν νούμερα
Αν τους βάλω αύριο το πρωί στα παπούτσια μου αυτοί δε θα δουν μεσημέρι
Αν κρατήσουν το μικρόφωνό μου πάνω στη σκηνή θα τους σπάσει το χέρι
Και τα λόγια βαριά τραγουδάνε μαζί μας παιδία απ'τα πιο απίθανα μέρη
Μ'αν ρωτήσουν τη μάνα μου ποιός
είναι ο Anser θα δεις ν'απαντήσει δε ξέρει
Ήμουν τότε παιδί σε μια χώρα κουφή, ηχογραφούσα γυμνή την αλήθεια μας
Να 'ναι περίφανα τα ψηλά μας βουνά κι
οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν σπίτια μας
Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που είπα, και
Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που είπα, και
Πέρασαν φράγκα τόσα απ'τα χέρια μου
μα τα ομορφότερα βράδια μου άφραγκος
Έχω παίξει δυο σπίτια στη πόκα κι κόμη δεν έμεινα άστεγος, είπα
Είπα λίγες φορές σ' αγαπώ πιο πολλές είπα τ' άντε γαμήσου
Μα ότι κι αν είπα απ'τα δύο το ένιωσα
μέσα μου και το εννοούσα εξίσου, πάμε
Θα, θα τους έριχνα με όπλο μα νιώθω
πως με τις λέξεις σημαδεύω καλύτερα
Γιατί για τα μυαλά τον ανθρώπων δεν έχουν εφεύρει ακόμη αλεξίσφαιρα
Όσες φορές τους έριξα κάτω με χέρια γυμνά, είδα αυτοί να σηκώνονται
Με πληγές απ'τα λόγια που είπα περνάνε τα χρόνια και δεν επουλώνονται
Και φοβάμαι μη γίνουμε μόδα, φοβάμαι μη κάνουμε αυτά που γελάγαμε
Μη μας πάρουν αυτές οι σειρήνες τα
αυτιά και ξεχάσουμε ποιούς αγαπάγαμε
Και φοβάμαι μην έρθει μια μέρα και γράψω αυτά που γουστουράνουν αυτοί
Μην ακούσω ό,τι λένε τα μέσα μου, κι ηχογραφώ ό,τι μου πουν οι αριθμοί
Και, και φοβάμαι μην έρθει μια νύχτα που πρέπει ν'ανέβω πάνω στη σκηνή
Το μικρόφωνο να χει καρφιά και απο κάτω στο πλήθος να μην είσαι εσύ
Και, ούτε θέλω να μάθω, ούτε θέλω να ξέρω ούτε θέλω να το φανταστώ
Να χω ζήσει χαρά και να μην έχω
ανθρώπους δικούς μου να τη μοιραστώ, και
Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που είπα, και
Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που είπα, και
Κάθε βράδυ στα γόνατα
Κάθε βράδυ τις ίδιες προσευχές
Μη ξεχάσω από που έρχομαι
Μη ξεχάσω τι έλεγα χθές
Να θυμάμαι ποιοί ήταν μαζί μου
Ποιοι μ' ανοίξαν το δρόμο που ήρθα
Να μ' αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου
Ψεύτης μη βγω σ' όλα εκείνα που