Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να
ξέρεις δε θα 'ρθει (όχι δε θα 'ρθει, άκου)
Χελιδόνια δε θα 'ρθουνε φέτος, για δες οι φωλιές στα μπαλκόνια κενές
Οι μυγδαλιές αρρωστήσανε και δε θ' ανθίσουνε στις γειτονιές
Είναι μέρες, είναι μέρες παράξενες, μέρες κενές, μέρες κακοκαιρίας
Φέτος η άνοιξη περνά κατάθλιψη με
ψυχοφάρμακα και τάσεις αυτοκτονίας (ναι)
Φέτος η άνοιξη ζει με κομμένο το ρεύμα στο σπίτι της
Τα παιδιά της πεινάνε κι εκείνη
χρωστάει το νοίκι της, άκουσε, βαριανασαίνει
Από τα χρέη πνιγμένη, με μια θηλιά στο λαιμό περασμένη και γερασμένη
Οι Έλληνες λέει τη χλεύαζαν γιατί τους έμοιαζε ξένη
Φέτος η άνοιξη αρνείται να 'ρθει,
γιατί τη 'διωξαν από το σχολείο κι αυτή
Γιατί της στέρησαν λέει γηγενείς το δικαίωμα να μορφωθεί και να ζήσει
Τη δικάσανε δίχως στοιχεία, στο πιο παγωμένο κελί την πετάξανε εκεί
Μέχρι οι ιδέες της και το κορμί της
για πάντα μέσα στη σιωπή να σαπίσει
Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να ξέρεις δε θα 'ρθει
Την απήγαγαν λέει οι χειμώνες,
την άφησαν μόνη, νεκρή, παγωμένη στην άκρη
Χειροπέδες στα χέρια της, αίμα πάνω στο λευκό της χιτώνα
Γιατί διαλέξανε κάποιοι στη χώρα που
ζω να 'χει πάντα χειμώνα (πάντα χειμώνα)
Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να ξέρεις δε θα 'ρθει
Την απήγαγαν λέει οι χειμώνες,
την άφησαν μόνη, νεκρή, παγωμένη στην άκρη
Χειροπέδες στα χέρια της, αίμα πάνω στο λευκό της χιτώνα
Γιατί διαλέξανε κάποιοι στη χώρα που
ζω να 'χει πάντα χειμώνα (πάντα χειμώνα)
Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να ξέρεις δε θα 'ρθει
Ναι
Τα παιδιά περιμένουν το Μάρτη μα πες τους πως φέτος δε θα 'ρθει
Φέτος βροχές και χαλάζι, φέτος τα πάντα καμμένα κι η φύση μαράζι
Είδαν την άνοιξη λέει να φωνάζει και να εκλιπαρεί δευτερόλεπτα
Πριν καεί ζωντανή μέσα στα δάση που
αύριο στη θέση τους θα ξεφυτρώσουν οικόπεδα
Άκου, τη στριμώξανε σε στρατόπεδα, πεινασμένη στα σύνορα
Τη λιντσάρανε γιατί δε μίλαγε την
ίδια γλώσσα, δεν πίστευε στα ίδια σύμβολα
Τη μαχαίρωσαν, την πέταξαν στον κάδο να σβήσει αβοήθητη
Άνθρωποι πίθηκοι,
η κοινωνία αυτή να σιωπά και στο βάθος να μένει αμίλητη
Τη βιάσανε οι παππούδες της κι ας ήταν ακόμη ανήλικη
Την πετάξανε βρέφος από το μπαλκόνι,
μα στη γειτονιά τους κοιτάν ασυγκίνητοι
Κάποιοι την είδαν να φεύγει ντυμένη στα μαύρα
Σαν τα παιδιά αυτής της χώρας που φύγαν
και ρίξανε πίσω τους μαύρη πέτρα μια για πάντα
Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να ξέρεις δε θα 'ρθει
Την απήγαγαν λέει οι χειμώνες,
την άφησαν μόνη, νεκρή, παγωμένη στην άκρη
Χειροπέδες στα χέρια της, αίμα πάνω στο λευκό της χιτώνα
Γιατί διαλέξανε κάποιοι στη χώρα που
ζω να 'χει πάντα χειμώνα (πάντα χειμώνα)
Φέτος η άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο να ξέρεις δε θα 'ρθει
Την απήγαγαν λέει οι χειμώνες,
την άφησαν μόνη, νεκρή, παγωμένη στην άκρη
Χειροπέδες στα χέρια της, αίμα πάνω στο λευκό της χιτώνα
Γιατί διαλέξανε κάποιοι στη χώρα που
ζω να 'χει πάντα χειμώνα (πάντα χειμώνα)