Με φύτεψε χέρι ανθρώπου δεκάδες χρόνια πριν
Εδώ στην κορυφή του λόφου και από τότε κοιτώ
Είμαι κομμάτι αυτού του τόπου
Και ο, τι έχει ζήσει καλό και κακό
Το 'χω ζήσει μαζί κι 'εγώ
Έχω γεννήσει κι' έχω θάψει τρεις γενιές
Έχω θρηνήσει με τους ντόπιους τις πιο μεγάλες καταστροφές
Θυμάμαι ήταν Οκτώβρης του σαράντα
Οι άντρες φύγαν για το μέτωπο
Οι πιο πολλοί χαθήκανε για πάντα τότε
Μετρά στρατός κατοχής μετά φωτιά και πείνα
Τι να πρωτοπώ για τα μαύρα τα χρόνια εκείνα
Στα χώματα αυτά νεκρά θαμμένα γυναικόπαιδα
Και αφήσανε εμένα για να σας πω τι έγινε αργότερα
Ήρθε ο εμφύλιος μετά τα αδέρφια σκότωναν αδέρφια
Τα πάντα στάχτη για δεύτερη φορά
Τι να σου πω άμα δε το δεις
Τι να σου πω άμα δε το ζήσεις
Οικογένειες ξεκληρίστηκαν σπίτια κλείσανε ξανά
Ήταν χειμώνας τόσα χρόνια
Χρόνια γεμάτα μίσος και διχόνοια
Ό, τι πιο άρρωστο στον κόσμο
Είδα τα πάντα γύρω νέκρα
Το μόνο που έμεινε όρθιο στων ανθρώπων την καρδιά
Να τη ζεσταίνει ελπίδα
Καμένη γη όνειρα καμένα σπίτια καμένα
Μονάχα πέτρες και σκοτάδι είχανε γύρω
Παρόλα αυτά παλέψανε πολέμησαν
Και πάντοτε ελπίζανε πως θα ξαναφέρουνε πίσω τον ήλιο
Μνήμες νωπές από τον πόλεμο
Ακόμη θάνατος μυρίζει κι' η ίδια νέκρα γύριζε στο νου τους
Αφήσαν πίσω εικόνες απ' τον όλεθρο
Το μόνο στήριγμα που υπήρχε γι' αυτούς το χέρι του διπλανού τους
Πέτρα στην πέτρα χτίσανε τα σπίτια τους
Μέρα τη μέρα ανέπνεαν τα στήθια τους
Ώρα την ώρα ξέχναγαν
Κι 'όσο τα χρόνια πέρναγαν
Όλοι το ίδιο εύχονταν
Να μην ξανάρθει η μέρα που απ' τον τόπο τους θα έφευγαν
Κι 'έτσι περνούσανε τα χρόνια
Χαμογελούσαν οι άνθρωποι κι 'ας υπήρχε γύρω τους τόση φτώχεια
Κάθε χειμώνα μ 'αγώνα
Την άνοιξη η σοδειά τους μ 'ιδρώτα
Πότιζαν το χώμα να ζήσουν τα παιδιά τους
Δεν είχαν να τους δώσουν σχεδόν τίποτα
Έτσι κι 'εκείνα αρκέστηκαν να πάρουν μονάχα απ' αυτούς τα ελάχιστα
Γι' αυτό κι' όταν μεγάλωσαν
Στιγμή δε το μετάνιωσαν
Στην οικογένεια τους δε φέρθηκαν ποτέ αχάριστα
Τώρα κοιτώ τη γενιά σου από 'δω
Κι' αναρωτιέμαι τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό και στην ψυχή σας
Κανείς δεν αγωνίζεται για τίποτα
Κανείς σας δεν ελπίζει σε τίποτα λες χάθηκε η φωνή σας
Να βρείτε τα όνειρα σας παιδί μου να πολεμήσετε
Ν' ανοίξετε το δρόμο να 'ναι εκεί για τους νεότερους
Κι 'εγώ θα σας κοιτώ από 'δω θα γράφω ο, τι δω
Και τον αγώνα σας θα πω σα δίδαγμα και στους επόμενους
Να πας στους ανθρώπους να πεις
Κι' αν σε ρωτήσουν ποιος σου το 'πε
Πες τους το δέντρο
Πες τους το δέντρο
Να πας στους ανθρώπους να πεις
Πως ο, τι κι' αν συμβεί ποτέ μη χάσουν την πίστη και την ελπίδα τους
Πως αν χάθηκαν στο λαβύρινθο της εποχής
Να πολεμήσουν μέχρι τέλους για ν' αλλάξουνε τη μοίρα τους
Πως αν θέλουνε να βιώσουν την ανάσταση τους
Πρώτα μια βόλτα πρέπει να 'παν στο Γολγοθά τους
Κι' αν λείπει ο σεβασμός κι' η αγάπη μέσα απ' την ψυχή τους
Να ψάξουνε να τα βρουν μέσα στην οικογένεια τους