Ανοίγει η αυλαία, προβολείς στη σκηνή
Τα φώτα όλα πάνω του, ο κόσμος κάτω σιωπή
Οι πρώτες νότες αντηχούν από την εισαγωγή
Και η μελωδία φαντάζει αιώνια μια ολόκληρη ζωή
Σαν την ζωή, που πέρασε δωσμένος στη μουσική
Που τόσοι γύρω του αποκάλεσαν περιθωριακή
Μα, μπρος στο κάλεσμα, δεν είχε και άλλη επιλογή
Γιατί το όραμα τον έκαιγε, σαν φλόγα ιερή
Αυτή τη σπίθα είχαν τα μάτια του, από μικρό παιδί
Και όποιος κοίταζε βαθιά, το είχε αντιληφθεί
Ότι θ' άφηνε σπίτι, πατρίδα και φίλους
Για να ταξιδέψει με τρόπους ποικίλους
Να βρει την πορεία σε ξένα τοπία
Και πάλι να έρθει σε μέρη οικεία
Και τώρα, αντιμέτωπος με καίρια στιγμή
Ήρθε η ώρα, είναι έτοιμος για να αναμετρηθεί
Η εισαγωγή φτάνει στο τέλος της και μπαίνει στη στροφή
Με το μικρόφωνο, σαν όπλο, για να αναγνωριστεί
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Ίσως τον δοκιμάζουν (Ίσως)
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Όλα τον δοκιμάζουν, όλα τον δοκιμάζουν
Και αρχίζει το κουπλέ, όπως δεν τ' άρχισε ποτέ
Και βλέπει πάλι τη ζωή του να περνά καρέ-καρέ
Από μπροστά του και στο κοινό, βλέπει την κοπελιά του
Που κάποτε, αρνήθηκε τον πρώτο έρωτα του
Για τα γαλάζια μάτια της δεν ήταν αρκετός
Δεν ήτανε δημοφιλής, δεν ήταν αρκετά γνωστός
Όμως πέρασε ο καιρός και τον θυμήθηκε ξανά
Τώρα πάνω στην σκηνή, με τα μικρόφωνα ανοιχτά
Βάζει φωτιά στο κοινό, προκαλεί πανικό
Βγάζει μίσος, θυμό, πάθος αληθινό
Κάθε σκέψη κενή, κάθε ανάσα, ροή, κάθε αναπνοή, βγάζει ρίμα καυτή
Και οργώνει, πωρώνει, σαρώνει, το κοινό αναστατώνει
Κλείνει στόματα, βουλώνει, όλο το πλήθος ξεσηκώνει
Την απόρριψη σκοτώνει, είχε πια επιβληθεί
Είχε έρθει η στιγμή για την αναγνώριση
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Ίσως τον δοκιμάζουν (Ίσως)
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Όλα τον δοκιμάζουν, όλα τον δοκιμάζουν
Ανεβαίνει στη σκηνή και το κοινό παραληρεί
Γνώρισε την αποθέωση και την αποδοχή
Με την εντύπωση ότι όλοι οι κόποι του έχουν ανταμειφθεί
Ο χρόνος πάνω από το λευκό με μπλε γραμμές χαρτί
Τα φράγκα που είχε στερηθεί από χαρτζιλίκι και μισθό
Σε μια μίζερη δουλειά με ηλίθιο αφεντικό
Που στο μυαλό του είχε χαράξει μία στιγμή
Όταν τον χαστούκισε μπροστά σε τρίτους, δίχως αφορμή
Όμως, έπρεπε το studio, κάπως να πληρωθεί
Όφειλε στον εαυτό του την αναγνώριση
Αυτά θυμόταν, σκεφτόταν κι εκνευριζόταν
Καθώς απ' τη σκηνή, στο κοινό κατευθυνόταν
Μα όταν τον αγκάλιασαν, συνειδητοποίησε
Ότι θα τον λατρεύανε, όσο δεν τους ξενέρωνε
Και όταν θα ξημέρωνε κανένας απ' αυτούς
Δε θα 'μενε κοντά του, για τους δύσκολους καιρούς
Κι όλες αυτές οι γκόμενες φτιαγμένες για πορνείο
Δεν έβλεπαν τον άνθρωπο πίσω απ' το προσωπείο
Τα μάτια του αφήσανε δάκρυ στο πρόσωπό του
Η αναγνώριση ήτανε μονάχα στο μυαλό του
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Ίσως τον δοκιμάζουν (Ίσως)
Όταν τα φώτα ανάψουν, ίσως τα πάντα αλλάξουν
Μπορεί από το τίποτα και να τον ανεβάσουν
Στο βάθρο, που για ήρωες, συχνά κατασκευάζουν
Όλα τον δοκιμάζουν, όλα τον δοκιμάζουν