Κοιτάω τα σπίτια των πλουσίων
Όπως ο λύκος το θήραμα
Κάτι πήγε στραβά με μας, δεν πέτυχε το πείραμα
Στήνω το πλάνο να την κάνω όσο πιο σύντομα
Αθόρυβα, αφήνω για άλλους ραπάδες το γρύλισμα
Μπάτσοι κοιτάνε απ' τ' αυτοκίνητα
Μαρκάρουν πινακίδες
Και φυτεύουν GPS κάτω απ' τα δίκυκλα
Είμαι ένοχος από τη μέρα που γεννήθηκα
Γιατί το σάπιο δόγμα σας αρνήθηκα
Δεν υπηρετώ
Τραγουδάω τη μελωδία της ανασφάλειας
Αγκαλιά για μας
Λεπίδα για όσους είναι απέναντι
Με μια ελπίδα μόλις φύγει απ' το πάνελ
Πριν γυρίσει στα παιδιά του
Να 'χει την τύχη του Kennedy
Κι είμαι στο ρελαντί όσο κρατάω στυλό
Κι είμαι ακίνδυνος αν έχει μείνει κάτι για να χάσω
Μα τελευταία το χέρι παίζει νευρικά
Κοιτάω τον άσσο στα κλεφτά
Κι είμαι στο όριο να τον πιάσω
Βγήκα ζωντανός απ' τις φλόγες
Ανοίγοντας με το ζόρι τις πόρτες ενώ κλείδωναν
Ούτε οι άνθρωποι μου τότε δε με πίστευαν
Τώρα λένε πως μ' ήξεραν
Νομίζοντας πως έχω δομήσει ζωή
Μα ο θάνατος σουλατσάρει περίτεχνα
Το ξέρω και κάνω πως δε βλέπω
Ακούω τα ξερόγκαζα των δελτάδων
Και τα ουρλιαχτά της μάνας μου στον ύπνο μου και τρέχω
Δεν αντέχω, σε θυμάμαι να μου λες να προσέχω
Γυρίζω τα κλειδιά και φεύγω
Ξεχύνομαι στο κέντρο σαν να μην είχα σπίτι ποτέ
Γιακάδες μας χαζεύουν απ' τα ρετιρέ
Το ευχαριστιέμαι που μαγκώνουν όταν βγαίνουμε
Μα όσο η κοινή γνώμη κοιμάται ξέρω καλά πως μας έχουνε
Βλέπω μαντρόσκυλα στις διαταγές φονιάδων
Δημοσιογράφων, βουλευτών και μπράβων
Εμσήδων τσαρλατάνων
Δε χωράμε μέσα στο ίδιο περιβάλλον
Το 'χω βγάλει από το στόμα κι έχω οπλίσει κατά πάντων
Είσαι στο τέρας εμπρός, είσαι για όλα ικανός
Μία μπουκιά μα αρκετός για να γίνεις πρόβλημα
Κολλάς τα πότε ή τα πώς, είσαι κοινός ή θνητός
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα
Κι είναι το τέρας εμπρός κι ο φόβος είναι νοητός
Ο χώρος είναι κλειστός, σπας την καγκελόπορτα
Κολλάς τα πότε ή τα πώς, κοιτάς μια πίσω μια μπρος
Και αγχωμένα τριγυρνάς αργά κι αθόρυβα
Κοινωνία είμαι δημιούργημα σου
Ψάχνω τρόπους να μην καταλήξω μπρος στα γόνατα σου
Πέρασα να δω τι μυρίζει, είμαι ο γείτονάς σου
Σ' είδα να μου τάζεις τα ασφαλή και σίγουρα σου
Μοιάζουν με χορογραφία οι κινήσεις των κατοίκων
Όλοι ξέρουν πώς χορεύεται η λίμνη των κύκλων
Είμαστε κηπουροί των κήπων των τύπων που ζούμε εναντίον
Πληρώνομαι ίσα να 'χει το ψυγείο
Κι είναι αστείο που ξαφνιάστηκες πώς μπλέξαμε με ντράβαλα
Είπα πάπαλα, δε μπαίνω άλλο μέσα εδώ
Ως κάτω τα 'βαλα
Κοιτάζω το δεκάρι πεντακάθαρα
Δεν ξεχνώ, βλέπουν
Άλλον ουρανό όσοι ζουν σε χαμηλοτάβανα
Συνθετικά ναρκωτικά, ψηφιακά ηλεκτρονικά
Αυτόματοι πωλητές στάζουνε χαρά στο κυπελάκι
Όλα επικοινωνούν δυαδικά
Αφού στον κώδικα που γράφτηκε όλα είναι μηδέν και άσσοι
Το industrial noise έπαψε να με ενοχλεί
Και πια η μόνη μου ενόχληση είναι ότι το συνήθισα
Σαν το αφεντικό που βλέπει το ρολόι
Και με ύφος με ρωτάει τι είναι αυτή η ώρα που ξύπνησα
Είμαι κάτι παραπέρα απ' το πτυχίο
Νιώθω κάτι παραπάνω απ' το κρύο
Αν κοιτάς το πρόσωπο μου είμαι το άθροισμα απ' τα δύο
Ο τύπος "τσεκ ένα δύο", στίχος στο λευκό θρανίο
Δε θα μείνω για πολύ
Είσαι στο τέρας εμπρός, είσαι για όλα ικανός
Μία μπουκιά μα αρκετός για να γίνεις πρόβλημα
Κολλάς τα πότε ή τα πώς, είσαι κοινός ή θνητός
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα
Κι είναι το τέρας εμπρός κι ο φόβος είναι νοητός
Ο χώρος είναι κλειστός, σπας την καγκελόπορτα
Κολλάς τα πότε ή τα πώς, κοιτάς μια πίσω μια μπρος
Και αγχωμένα τριγυρνάς αργά κι αθόρυβα
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα
Μιλάς, κοιτάς και περπατάς σχεδόν αθόρυβα