Βράχος και θάλασσα, παράδεισος χαμένος κοιτάζω γύρω μου σαν τρομαγμένος πώς ν'αντέξω τόση ομορφιά. Όλα γυρίζουνε και σκύβω ζαλισμένος ο ήλιος καίει θυμωμένος πώς ν'αντέξω τέτοια πυρκαγιά. Βουτάω βαθιά στο σκοτεινό βυθό και την ανάσα μου βαστώ βουτάω βαθιά κι όταν θ'αναδυθώ στον ήλιο θα παραδοθώ και ας καώ. Μοιάζει με κάλεσμα σε κάτι ξεχασμένο τύμπανο άγριο και μεθυσμένο πώς ν'αντέξω τούτο το χορό. Ο τόπος καίγεται και πια δεν περιμένεις μέσα στη δίνη σου γλυκά με παίρνεις πώς ν'αντέξω τέτοιο πυρετό. Βουτάω βαθιά στο σκοτεινό βυθό και την ανάσα μου βαστώ βουτάω βαθιά κι όταν θ'αναδυθώ στον ήλιο θα παραδοθώ και ας καώ.