Αυτόν τον κόσμο θέλω Να ναι ζεστός, να χτυπάει σαν τη φλέβα Αγνό πιοτό σαν της νιότης το αίμα Άγριο ποτάμι, μπροστά να ορμάει Και να κυλάει... να κυλάει... Αυτόν τον κόσμο θέλω Ποτέ να μη περιμένει Όλο τον φόβο μ'ελπίδα να ρένει Να τον ξεπλένει... να τον ξεπλένει... Αυτόν τον κόσμο θέλω Αυτό τον κόσμο θέλω Μια ζωγραφιά παιδιού Με ένα αστείο πινέλο Αυτόν τον κόσμο θέλω Πανίσχυρο σαν τη πρώτη αγάπη Να μην ανοίγει τα πόδια στα πάθη Να ναι ουρανός που τα σύννεφα πνίγει Να μας τυλίγει. να μας τυλίγει... Αυτόν τον κόσμο θέλω Στην αγκαλιά του να κλείνει το τραύμα Να ναι το βρέφος στο πρώτο του κλάμα Κι όχι ρεκλάμα... όχι ρεκλάμα...