Het rook naar rook en drank en zweet Het was er donker, vol en heet "He, wat mot jij in deze tent" Vroeg een ladderzatte vent En zijn adem sloeg mij neer Sterker dan een zure beer En in een wolk van okselgeur Riep ik: Waar is hier de deur Maar toen stond zij Ineens voor mij Zij was zo puur als de natuur Geen parfum, geen trukendozen O ze, o ze Ze rook naar rozen Ze rook naar rozen Ze rook Naar rozen Ik volgde mijn neus en zij ging voor Er bloeiden rozen op haar spoor En dus trok ik in bij haar En rook: de koffie stond al klaar En ook de spruitjes en 't chloor De geur van sleur dringt heel diep door Maar met de liefde is niets mis Zolang mijn neus zich niet vergist Zolang ik weet En niet vergeet Waarom ik haar heb uitgekozen Waarom heeft hij haar uitgekozen O ze, o ze Ze rook naar rozen Ze rook naar rozen Ze rook Naar rozen Ze is een wolk waar ik in duik Ik kom op adem als 'k haar ruik En zo heeft iedereen z'n lucht Waarbij die kreunt en snuift en zucht Dat grandioze Mateloze Virtuoze Daarom heb ik haar uitgekozen Ze rook naar rozen Ze rook naar rozen Ze rook Naar rozen