Σου λένε πρέπει να ανέβεις Μα έχεις μάτια και βλέπεις, πάντα θα πέφτεις Περιμένεις το βράδυ Ψάχνεις κάποιο σημάδι, θες να πιστέψεις Βγαίνεις έξω στο δρόμο Και σου προκαλεί τρόμο, δεν τους αντέχεις Στο πουλάνε για αλήθεια Μα είναι απλά μια συνήθεια, που δεν χωνεύεις Μια αυτοκαταστροφή Που όλο κλαίει για το χτες Και θυμώνει σαν τρελή Σαν της λένε για όλα φταίς ♪ Έχεις πια ξεπεράσει Και θεωρία και πράξη, νιώθεις αηδία Θες απλά να τελειώσει Γιατί σ' έχει προδώσει κάθε ευκαιρία Σου τελειώνει ο χρόνος Τον διαδέχεται πόνος και τραγωδία Σαν ακραίο μεθύσι που Έχει πια καταντήσει ασυδοσία Μια αυτοκαταστροφή Που όλο κλαίει για το χτες Και θυμώνει σαν τρελή Σαν της λένε για όλα φταίς Μια αυτοκαταστροφή Που όλο κλαίει για το χτες Και θυμώνει σαν τρελή Σαν της λένε για όλα φταίς ♪ Και έτσι στο τέλος Του παραμυθιού Μια μάνα που κλαίει Στο μνήμα του γιού Και εκείνος γελάει Από τα ψηλά Μου κρύβεις τον ήλιο Λέει ειρωνικά Μια αυτοκαταστροφή Που όλο κλαίει για το χτες Και θυμώνει σαν τρελή Σαν της λένε για όλα φταίς Μια αυτοκαταστροφή Που όλο κλαίει για το χτες Και θυμώνει σαν τρελή Σαν της λένε για όλα φταίς