Κοιμάμαι ξυπνάω και πάλι τα ίδια
Ησυχία δεν βρίσκω ποτέ, μα ποτέ
Μεγάλωσα, είπα μα έμεινα ίδια
Πως κλείνω εγώ τις πληγές μου
Δεν μίσησα μα έλα πες μου, συχνά απορώ έλα πες μου
Δεν ζήτησα τίποτα, μόνο αγάπη και πνίγομαι στις ενοχές μου
Ψάχνω τον τρόπο να φύγω από την πόλη
Όλους, εγώ σας σιχάθηκα
Κοιτάζω γυναίκες με πόνο να ζούνε, πήρα μια ανάσα και στάθηκα
Με νιώθουν μες στα κομμάτια μου, τα είπα όλα σαν να χάρηκα
Φάγαμε σπίτι σου όλοι μαζί, μα όταν έφυγα πάλι κουράστηκα
Μονάχος μέσα απ' τις στάχτες, θυμίζει σαν να 'ναι εμφύλιος
Σάπιος μα μόλις θα πέσει για ύπνο φαίνεται τόσο γαλήνιος
Μόνος πονάς και το ξέρω, με χρόνο θα νιώσεις πιο σίγουρος
Νομίζεις ότι είσαι ψηλά, μα σε βλέπω να τρέμεις ανήμπορος
Μέσα στην μέρα υποφέρω, δεν αντέχω εγώ το μυαλό μου
Πως βγάζουμε όλη αυτή την ζωή
Εγώ πλήγωσα τον άνθρωπό μου
Πως γκρεμίζω εγώ το εγώ μου, μόνη τρέμω για τον εαυτό μου
Φοβάμαι να δω στον καθρέφτη αυτήν που θυμίζει το μαύρο άγγελό μου
Σημάδια στο σώμα μου κλείσανε, μα όλοι ξέρω το βλέπω κοιτάνε
Ρωτάνε "Πεννάκι, τι έπαθες";
Ξέρουν τι θα πω και δεν σκάνε
Την ζωή μου για πλάκα πουλάνε, οι δικές μου για πλάκα σε σπάνε
Εφιάλτες να βλέπω καθημερινά, μα και ξύπνιοι αυτοί με κυνηγάνε
Φύλαξα σπόρια, κάποια να τα πιω, και κάποια για να τα φυτέψω
Να βγούνε κλαριά να περάσω θηλιές, αν το τραπέζι αργία κρυφά να το κλέψω
Δεν έχω αξίες να παινέψω, τι να παινέψω;
Μια κοριτσάρα να σκίζει το mic, να με βοηθάει σιωπηλά να χωνέψω
Ο ρομαντισμός μας έπεσε έξω, με ποιο θηρίο πρώτα να παλέψω;
Με δάκρυα στα μάτια προσεύχομαι κάπου
Που ούτε καν ξέρω απλά για αντέξω
Ανθρώπινο είναι το χέρι που απλώνει και καταστρέφει ό,τι έχω λατρέψει
Θα το κόψω απ' τη ρίζα στο ορκίζομαι, άλλο παιδί μην χαζέψει
Το περιθώριο έχει στενέψει και 'μένα πονάνε τα πόδια μου
Θα κόψω ραφές να χωρέσω τον κόσμο και αν δεν χωράει, ο κόσμος χώρια
Να χέσω τον πολιτισμό σας, την επιστήμη, θρησκεία και εκπαιδευτικά
Δεν έχω θεσμούς και αξίες, μαλάκες πεθαίνουν παιδιά
Ζω μου τι λέει και τα σχετικά, δεν έχει πλέον κομμένα
Όλοι πέρα πλέον εγώ και οι δικοί μου τα υπόλοιπα στα ηχογραφημένα
Στα μέτρα μου τα 'χω πατήσει και είναι ήδη ραμμένα
Όταν τα πάρω καλωσήρθατε, όλα δικά μας και όλα κλεμμένα
Αδερφούλα μου λέει "αποφάσισα"
"Τα φτύνω στο mic δεν μάσησα"
Το φτου ξελευθερία θα το φωνάξει η τελευταία μας μάγισσα
Αδερφούλα μου λέει "αποφάσισα"
"Τα φτύνω στο mic δεν μάσησα"
Το φτου ξελευθερία θα το φωνάξει η τελευταία μας μάγισσα
Αδερφούλα μου λέει "αποφάσισα"
"Τα φτύνω στο mic δεν μάσησα"
Το φτου ξελευθερία θα το φωνάξει η τελευταία μας μάγισσα
Αδερφούλα μου λέει "αποφάσισα"
Υποσχέσεις που έδωσα κράτησα
Θα τα λέμε ατρόμητες μέχρι να κάψετε την τελευταία μας μάγισσα