Βάλε το μάικ στο ον
Να φτάσει ως τη dijon
Στον φίλο που είναι απών
Και τις φίλες απ' την πρωτεύουσα
Επαναπροσδιορίζω το ρεκόρ
Ν' αλλάξω το ντεκόρ
Να λέω πάλι πως δεν έλουσα
Πάνω από τη τσιμεντούπολη ακροβατώ
Έχω δυο στίχους κολλημένους στο μυαλό
Δυο μπιτ απ' τον ζερό να με καθοδηγώ
Και μια εμμονή ιδέα να την κάνω όσο μπορώ
Αυτό δεν είναι λιγκ
Το γράφουμε σαν τρικ
Να φτάσουμε στο πικ
Να ενοχλήσουμε τους κατοίκους
Μέσα από τις καταλήψεις στο ριπίτ
Ν' ακούγονται τα μπιτ
Και να ξυπνάω τους συγκάτοικους
Το φτύνω λες και θέλω να το ξεματιάσω
Δεν ξέρω που το άφησα για να το πιάσω
Δε θέλω ν' ακουστώ, μονάχα να δικάσω
Τ' αντράκια που μου είπανε ποτέ μη ξαναγράψω
Τώρα το κυνηγάω όπως η Μπίατριξ τον Μπιλ
Και στήνω πλάνο να την κάνω με το μπάτμομπιλ
Δεν έχουμε καλά μαντάτα δε σκάμε με στυλ
Κι από τα λάιβ γυρνάν κεφάλια σαν τα πλέιμομπιλ
Κάθομαι γράφω με τις φίλες μου τις σινεφίλ
Και θα κουμπώσω και το κόκκινο και το μπλε πιλ
Θα το τιγκάρω ως που να σκάσει σαν το τσέρνομπιλ
Και θα το κουβαλήσω, μα όχι σαν να κάνω ντιλ
Κάνω από τον πάτο τη βουτιά να φέρουμε τα πάνω κάτω
Να τα κλέψω από πιάτο των αστών
Το δίνω μόνο ανάκατο στακάτο κι ακατάλληλο κομμάτι
Που δεν παίξανε τα πιάνα των αμνών
Ποτέ δεν κατάλαβαν και την κατάρα μας ποτέ δεν κυκλοφόρησαν
Ανάμεσα απ' την πόλη των θεών
Τι κι αν το καταδίκασα καλύτερα να γίνεται κόμπος στον λαιμό σεξιστών
Κι ας πέφτουμε ξανά
Στοχεύουμε ψηλά
Χορεύουν τα παιδιά
Πάνω από πτώματα εθνών και
Ας πέφτω χαμηλά
Κι ας μην έχω πολλά
Χλευάζω τακτικά
Όλες τις μορφές εξουσιών και
Τώρα σκορπάω τα λεφτά μου σε διόδια
Μαζεύω τα μυαλά μου σαν παλιά καλώδια
Λιγάκι μαγισσούλες και λίγο κωλόπαιδα
Μ' ένα ταλέντο στο να μη μιλάμε ανώδυνα
Κόβουμε τούφες για τα μένταλ μπρέικνταουν
Κόβουμε βόλτες και τα λέμε ντάουν τάουν
Από παιδιά κλεισμένοι όχι απ' το λοκντάουν
Μα βγαίναμε για να δούμε λάιβ σε μπάτσους σμακντάουν
Λεν πως μεγάλωσαν
Μα έχουν ακόμα ταλέντο να χάνονται μόνιμα
Λένε ηρέμησαν
Μα έχουν ακόμα τον τρόπο να ψάχνονται αθόρυβα
Κι είναι παιδιά κουρασμένα
Παιδιά που δεν κάτσανε ποτέ τους φρόνιμα
Οι φίλες οι φίλοι τα φίλα μας
Καταστρέφουν κόσμους δίχως όνομα
Έξω από τη φάση
Είπα έξω από τη φάση τους
Έτσι μόνο θα μάθαινα την κοτσο
Δεν είμαστ' εντάξει
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
Και ποτέ δε σκόπευα να κάνω μόκο
Μέσα από τα πάρκα
Και μέσα από τα στενάκια
Το ξεκίνησα κι ήρθα να βάλω φόκο
Κι ίσως υποφέρω
Κι ίσως δεν τα καταφέρω
Μα τουλάχιστον θα το 'χω βάλει στόχο
Κι ας πέφτουμε ξανά
Στοχεύουμε ψηλά
Χορεύουν τα παιδιά
Πάνω από πτώματα εθνών και
Ας πέφτω χαμηλά
Κι ας μην έχω πολλά
Χλευάζω τακτικά
Όλες τις μορφές εξουσιών και