Wat hückzodag em Augenbleck nit all passiere kann
Däm Schmitze Chrestian sing Frau, die kennt doch jedermann
Noch jester woren beienein en schönster Harmonie
D'r Schmitz met singem Augetruß, doch hück es sei futtü
Un wo mer jeiht un steiht mer bloß noch hören deiht
Däm Schmitz sing Frau es durchjebrannt, tralla-la-la-la-la
Wohin, dat es noch unbekannt, tralla-la-la-la-la
Zick jestern Ovend es se fott, tralla-la-la-la-la
Dä Schmitz, dä laach sich halv kapott, tralla-la-la-la-la
D'r Schmitz hät keinen Huushalt mieh, hä jetz allein hanteet
Hä hät sing Saachen all verkauf un wunnt jitz möbeleet
Un läht hä sich des ovends och allein jitz en sien Bett
Hä ärjert sich wie andre nit, d'r Schmitz Charakterhät
Un höt' hä bloß dat Leed, dann singk hä selver met
Däm Schmitz sing Frau es durchjebrannt, tralla-la-la-la-la
Wohin, dat es noch unbekannt, tralla-la-la-la-la
Zick jestern Ovend es se fott, tralla-la-la-la-la
Dä Schmitz, dä laach sich halv kapott, tralla-la-la-la-la
Die Nohberschaff die woss et zueehts, dovun kom och der Floch
Denn wenn et die Frau Knöppchens weiß, dann es et wick jenog
Denn die, die hät et der jesaht, un die, die säht et där
Do woht dat Dinge vun d'r Schmitz op eimol populär
Saht hat ehr nit jehoot, su gingk et im Akkood
Däm Schmitz sing Frau es durchjebrannt, tralla-la-la-la-la
Wohin, dat es noch unbekannt, tralla-la-la-la-la
Zick jestern Ovend es se fott, tralla-la-la-la-la
Dä Schmitz, dä laach sich halv kapott, tralla-la-la-la-la