ใต้เงาร่มไม้พระจันทร์
เสียงลมแผ่วพริ้ววิ้ววน
หวนกลับไปคิดถึงคนที่บอกลา
แววตาและรอยยิ้ม นึกถึงโอบกอดนั้น
คำที่เคยปลอบฉันว่าเธอจะกลับมา
เวลาที่เคยมีเธอ นานผ่านไปแล้ว
จันทราสะท้อนลงมามีเพียงแค่เงาฉัน
วันวานที่ล่วงเลยมาวนเวียนอยู่อย่างนั้น
ลืมตา ยอมรับความจริงว่ามันจบไปแล้ว
คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้า ลา ลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่
ผ่านมาให้เรียนรู้ ดูแลด้วยความรัก
ถึงแม้ไม่นานนักไม่เลยแต่ขอบคุณ
ให้เราได้เติบโต บนทางแห่งความจริง
เพียงทักทายส่งยิ้มให้กันหากผ่านมา
เวลาที่เคยมีเธอ นานผ่านไปแล้ว
จันทราสะท้อนลงมามีเพียงแค่เงาฉัน
วันวานที่ล่วงเลยมาวนเวียนอยู่อย่างนั้น
ลืมตา ยอมรับความจริงว่ามันจบไปแล้ว
คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้า ลา ลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่
คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้า ลา ลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่
จะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่