หมู่ปักษายังบินลู่ลมข้างบนนภา
เวียนวนไม่สนเวลาที่ผ่านไป
กลับไปนึกถึงวันที่มีเพียงเธอข้างกาย
แค่มีความสุขแค่นั้นก็พอ
ดวงตะวันกำลังจะหมุนคืบคลานผ่านไป
ที่ตรงนี้ก็ไม่เหลือใคร นอกจากฉัน
และจากนั้นไม่นานลมฝนจะซัดเข้ามา
แค่อยากกลับไปเป็นเหมือนก่อน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
♪
หมู่ปักษายังบินลู่ลมข้างบนนภา
เวียนวนไม่สนเวลาที่ผ่านไป
กลับไปนึกถึงวันที่มีเพียงเธอข้างกาย
แค่มีความสุขแค่นั้นก็พอ
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน
ก็เพราะความสุขมันค่อย ๆ หายไป (ค่อย ๆ หายไป)
ไยเล่ามีแต่ความทุกข์ใจ (มีแต่ความทุกข์ใจ)
แล้วเธออยู่ที่ไหน ถ้าขอได้จะขอให้เธอ กลับมาหากัน