Jak się nie nudzić? Gdy oto nad globem Milion gwiazd cichych się świeci A każda innym jaśnieje sposobem A wszystko stoi i leci ♪ I ziemia stoi, i wieków otchłanie I wszyscy żywi w tej chwili Z których i jednej kostki nie zostanie Choć będą ludzie, jak byli Jak się nie nudzić na scenie tak małej? Tak niemistrzowsko zrobionej Gdzie wszystkie wszystkich ideały grały A teatr życiem płacony Doprawdy, nie wiem, jak tu chwilę dobić Nudy mię biorą najszczersze Co by tu na to, proszę Pani, zrobić Czy pisać prozę, czy wiersze? Czy nic nie pisać... Tylko w słońca blasku Siąść, czytać romans ciekawy Co pisał Potop na ziarneczkach piasku Pewno dla ludzkiej zabawy Lub jeszcze lepiej – znam dzielniejszy sposób Przeciw tej nudzie przeklętej Zapomnieć ludzi, a bywać u osób Krawat mieć ślicznie, ślicznie zapięty!