نُه میلِ کهنه ودکا سوبرانی
این ورا کردن مثِ پورنا نی
یه نفر یا هممون قربانیم
توام که کوچیکه ی بُردایی
حاشیه ش دو اسب
راشن رومنس
نامه خط مشکی کج رسمیُ خوش رسم
پا رو عرشه میره میبینیم خلیجِ
کی فکر میکرد باشه نقشه دست این روان پریش هاا ؟
قوی شروع کردم تا تهشَم میمونم
صدتا سدُ بزا جلوم با کله توش میکوبم
این یعنی من میتونم
این یعنی من میکنم
این یعنی سهم توام سهم منه میخورم
پَ تسکین من نباش
از وحشی بدتَراش منو بزرگ کردن مشتی تهدیدمم نباش
تورارو جمع کنین از این رود پر آب
ماهیامو دوست دارم، نمیدم به قلاب
♪
ضد یخ تو رَگ
سرما زیستی انجماد
جهش از رو مرگ نمیشه جواب
با دلار اون روزا هم میشه حال خراب
پَ بیشتر از این فرو نرین، پاره نی طناب
ولی کاش اهرم بمونه دست مردم
به جای سلسله، دولت و قبیله و چند قوم
یه جاشه بشه توش کشید هوا نفس
یه جا که فقط توش احساس این همه اس
♪
خندوندن مردم اینجا تنها راهِ بُرده
خیلی وقته ارزشا اینجا تو تناقضا مُرده
اما خدای ما یکیه هرچقدر باشی گنده
شاهین خمِ جلو کِرما فقط برا طول عمرش
میزاری مصاحبه با خودت طی چندین ساعت
عملی کردنش مشکله، همیشه تصمیم سادس
دردتم اینه که داریو نمیخوای پس بی چارس
سیستم معکوس مغزته، میدونی از بیخ ضایس
آخرین برگ افتاد از درختِ پشتِ پنجره
آخرین حرفای خوبُ شاید پشت من بگه
شاید بگه به خاک که صد زمستون و دیدم
شعله شدم گرم شدم تو این سوز بی رحم
میدرخشم، میدرخشی، میدرخشه ماه
میشه بخشید، میشه جنگید، میشه گم شه راه
میشه خندید، میشه رد شد حتی اشتباه
من هم رفتم، من هم موندم توی دست باد
خلاصه روشن شد آتیش یه رول قدیمی از کشو
میزاره لای دندون قفل میکنه فَکِشُ
دردشو قورت میده، عکس کهنه دستشو
دیگه نی واسش مهم، نمیخوادش سهمشو
میسوزه، میسوزونه سیگارو
میکشه شکلیو رو دیوارُ
زیرشم مینویسه با خونش
من همونم که میخواست اینارو