این خیابونای لعنتی این مردو کرده کله خرش
شب تا صبح میکنه زندگی رو دست به سرش
اما خب توقع زیاد داره از پسر نداشتش
مرامو یاد گرفته از پدرش
شبا سر میزنه به آسمون
میبینه یکی گیر هیچ و پوچه
یکی اضاف مونده واسه نون
این آسمون واسه هر کی یه ستاره داره
این شب زوزه ها کماکان ادامه داره
گفت حتماً همه یه عضوی همه بنی آدم
دید همه دارن در هم میمالن
دید یکی الکی خوشه بدبخت دلش
چی؟ همینا دلیل شد کم حرف شه خیلی
همینا دلیل شد بگیره قلمو تو دستاش راه بره
قبل از اینکه بگیره دنیا زور از پاش
لحظه لحظه میشه بیشتر سینه چاک
اون حتی رپش رو میزنه فریاد زیر خاک
برای قلبش و روحش و باوراش زنده موند
حتی اگه خواستن نذارن جا براش
غرور و ترس و کینه از تو قلبش رفت
وقتی تمام خاطرات تلخو دفنش کرد، آه
برای قلبش و روحش و باوراش زنده موند
حتی اگه خواستن نذارن جا براش
غرور و ترس و کینه از تو قلبش رفت
وقتی تمام خاطرات تلخو دفنش کرد
سر صبح یه نخ سیگار تا چشما باز شد
روی میز ticket با پول نقد و پاسپورت
یه کبریت، یه بنزین، یه رویا، یه خونه
یه کوله خاطره که باید جا بمونه
این یعنی رفتن پوشیدن امروز
تا ساختن فردا سوزوندن دیروز
تلف نشو بی کس، ببین طرف یه جا دیگه است
اینا دسیسه بازی هست، بدون تلافی حاشیه است
بر آیه ی اول از مفهوم آزادی
آزادی مبحوس تو واژه ی آزادی
دو تا دستام پوچن، گل تو مغزمه
تک دوست کشاورز جنس مزرعه
پَ واسم آرزوی بن بست نکن
که گنبد من ساخت گلدسته تو
عزیزم، من هسته ی شکافته ام
من مفیدم، من بمبم، اتم
برای قلبش و روحش و باوراش زنده موند
حتی اگه خواستن نذارن جا براش
غرور و ترس و کینه از تو قلبش رفت
وقتی تمام خاطرات تلخو دفنش کرد، آه
برای قلبش و روحش و باوراش زنده موند
حتی اگه خواستن نذارن جا براش
غرور و ترس و کینه از تو قلبش رفت
وقتی تمام خاطرات تلخو دفنش کرد
(برای قلبش و روحش و باوراش زنده موند)
(زنده موند، زنده موند، زنده موند)
(غرور و ترس و کینه از تو قلبش رفت)
(قلبش رفت، قلبش رفت)