زندگی مَرکب، یراقش دستم
این دفعه شمشیرو از رو بستم
طوفان بیرون وقتی لهم کرد
تلنگر خوردم از چی شکستم
درونو گشتم، دیدم که هیچه
زبون مرکبم چماق و هویجه
دیدم عقب تر یه سوار پیره
یه عمره می ره و الاغو ندیده
شیهه می کشن از جای پاهاشون
درد می کشن از پانسماناشون
نمی دونم این مسافرا عجیبن
یا من برای این سفر غریبم
هرچی که هست یه وهم ساده است
تا وقتی پا هست جلوپا جاده است
جاده دلیل رفتن نیست
قدما جاده ها رو ساختن
هی چرخ بیا هولم بده، منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم، ولی چرخو می کشم سمت خودم
هی چرخ بیا هولم بده، منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم، ولی چرخو می کشم سمت خودم
من قوی ام
خاصم مثه بقیه ام
من مث تو مث اون مث خودم ندیدم
هر چی میگم و ندیدم خیلی چیزا رو شنیدم
سهیل قدیمم ولی جدیدا عجیب غریبم!
از قصدی سر بر ندارم ازین خمار مستی
تو کی هستی
تو چی هستی
ما تو رو تو کی و میپرستی ؟
من ازین رنگ پریدم, دل و بردم به چریدن
جدیدا
عجیب غریبم!
نمیدونم چی ام چی میشم
انتخابمه زیستن
نگران نیستم
ساده س فضولم میخوام جلو ترم و ببینم
دوتا پا عاشق جاده اس نمیتونم بشینم
نمیشکنم میگذرم
دور نمیزنم میپرم
من یه دیوونه زنجیری ام
زنجیرم و میکنم
هی چرخ بیا هولم بده, منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم, ولی چرخو می کشم سمت خودم
هی چرخ بیا هولم بده, منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم, ولی چرخو می کشم سمت خودم
خورد و خمیرم از توو
می لرزن ابروها و گونه
انقدر ریختم تو خودم نمیرم از رو
کی که آتیش تو وجودم بگیره الو
ادب حکم نکنه نگه ببند دهنو
یه تلنگر کافیه تا فراری شم از این تهوع
تا کی باید به دوش بکشم کینه رو از تو
می خوام خندق تو زمین بکنم عمیق
دور خودم دایره تا
بچرخم بچرخی دورم از دور
چرخ فلک و می چینم, خورده و برده نمی بینم
تصمیمی که می گیرم میشه زیستم
تا جایی که گردونه قرارمون بده جلوی هم
شمشیرو می بندم رو تا زنجیرا درو بشن
بعد جنگ تیکه های بدنم میگردن پی تن
گرد هم میان و غیر من
چرخی نیست که دل و بدن
دوستی از سر دشمنی نداره وجود
اگه چرخشم راه بیفته من یکی نیستم
هی چرخ بیا هولم بده, منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم, ولی چرخو می کشم سمت خودم
هی چرخ بیا هولم بده, منو رو پشتم برعکس خودم
زنجیرمو می کشی پاره بشم, ولی چرخو می کشم سمت خودم