شاید دنیا دوسم داشت که سحر نیومد رؤیام موند باهام عقب نمونم از آرزوم، واسه اون بمونم با مهتاب تا که روز شیرین نباشه، تنها بشینم پی بارونو از صحرا بگیرم دنبال ستاره م که مثل نگین برق بزنه و ازش قصه بگیم خودمم ستاره بشم مث خورشید زهره و ناهیدو آتیش بزنم با بیت برقصم مث پروانه شکوه من ته حرفامه (Wish I was a bird I'd warm you in my wings) آه (Wish I was a bird I'd warm you in my wings) کاشکی پرنده بودم، تو رو گرم می کردم لای پرام بی عاطفه نیستم، وقتی با ترنم و ملودی خیسم زندگیم لوپ و ضربه قاصدکم توی شهره ندام مژده می ده به همه صبح لخت و بی پرده بعد شبه یه ساقی می خوام با تبسم همیشه گرم نگه داره تنم رو یه مَردم که پشت اخمم همیشه زیباس گم شه لبخند منو نمی تونن ببرن چون سختم امشب گیتی رو آذین بستم (Wish I was a bird I'd warm you in my wings) (Wish I was a bird I'd warm you in my wings) کاشکی پرنده بودم، تو رو گرم می کردم لای پرام (Wish I was a bird I'd warm you in my wings)