شب که میشه خیره ام
به سقف اتاق میرقصه
سایه های بی رحم
مث دلت تیره ان، هی
هرچی دادم بیشتر
تو هی خواستی بیشتر
انگار همین دیشب بود
که خوابیدی پیشم،هی
بعد تو یه آدم دیگم
(یه آدم)
همه مث تو نمیشن
(نمیشن)
هرچی دادم بیشتر
(هرچی دادم بیشتر)
تو هی خواستی بیشتر، هی
فک کنم اینبار بار آخریه
که برام فرق داری یکمی تو با بقیه
این دفعه فرق داره
حرفا منم زهر داره
شیرین بود شروعش، پایان تلخ داره
ترانه عاشقانه نوشتم باز بی بهانه
امشب آخرین باره نگاهت بم بی قراره
کران احساسم بت بی کرانه
(کرانه)
شب که میشه خیره ام
به سقف اتاق میرقصه
سایه های بی رحم
مث دلت تیره ان، هی
هرچی دادم بیشتر
تو هی خواستی بیشتر
انگار همین دیشب بود
که خوابیدی پیشم، هی
نه سمتم نیا، که جنگه کار همیشت
صد بار شاید بیشتر
تقصیر توعه بی شک
میگی من حتماً میرم دنبال هوای خویشتن
دستاتو میخوام بیشتر
حرفم با یه نیشخند
ایمانمون، یاه
نگران نباش، جا تو امنه تو قلبم
نمیگیرم اَ این به بعد دستاتو ولی
خریدم از اول به جون دردتو من
بهم قول دادی هرچی بشه سهم خودمی
(همیشه)
من که میدونستم مسافری
موندنو بگو چرا حرفشو زدی
(بگو چرا؟)
حالا میخوای کجا بری؟
نمیشناسه اندازه من زخمتو کسی
تا صبح میگاد این چشما تا بره خواب
وقتی شبا میان سراغ من خاطره ها
گفتی هیچوقت عوض نشو
ایمان هنوز همون شاعر عاشقه، فاک
(هنوزم)
میومدن لباسا در
(لباسا در)
باز میشد درای قلبت
(باز میشد درای قلبت)
هرور دنیام باشی
(هرور دنیام باشی)
همه ی تو برای منه
(همه ی تو برای منه)
دور اَ توعم
دور اَ خونه
دور اَ من
دارم میکَنم همش روح اَ تن
چقد رفتی تو زود ا تو بغلم
ولی اثرت پاک نمیشه ا روی دفترم
میخوامت توی آشیونه گرم
نور ا پنجره ها میاد، نور اَ سقف
صبح چایی داغ با علفای سبز
دور از سرب و دور از دارو، دور از شهر
شب که میشه خیره ام
به سقف اتاق میرقصه
سایه های بی رحم
مث دلت تیره ان، هی
هرچی دادم بیشتر
تو هی خواستی بیشتر
انگار همین دیشب بود
که خوابیدی پیشم، هی