(بعد از کلی حرف زدن کنارِ هم تو خوابت برد شت)
بعداز کلی حرف زدن کنارِ هم تو خوابت برد شت
اصن نفهمیدم کی شدش 4 صب حیف
زمان خیلی زود میگذره کنارِ تو هی
کاش میشد که یجور وایسته زمان، حیف
خوابیدی پشت به من
من از پشت سر بغلت کردم کل شب
مامان بابات مسافرتن ولی باز قفل در
پنجره ی اتاقتم بازش شده یخورده سرد
پتو رو میپیچمت دورت بعد
آروم بلند میشم از جامو میرم جلویِ تخت
تو سرم پر حرفم اما هنوزم دو به شک
یه روز دوباره میبینمت میتونم قول بدم
پس قول بده به فکر خودت باشی
تو خوب میدونی من ندارم مود لاشی
بدون، دارم از درون میشم متلاشی
چون دیگه منی وجود نداره صبح که پاشی
بدون این نیستش اون چیزی که میخوام
تو این دنیای تیره تار
حالا که نیستش جلوم دیگه راه
قرارمون تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
نمیخوام بیشتر از این دیگه بهم وابسته بشی
با اینکه من پایبیندتم و تو هم پایبند بِمی
شاید بگی واقعا که چی چرا باید بری؟
چون نمیدونم رقم زده برام آینده چی
بودن با من یه ریسکه
بگو راه حلش چیه؟
بهتره بری تو باشی با یه آدم دیگه
یکی که بتونه زندگی رو راحت بگیره
همونی که نجاتت میده با اسب سفیدش
من بعد داشتن تو بارها جنگیدم ولی
ایندفعه واسه برد تو من باید تسلیم شم
تا داشته باشی یه زندگیِ پر از امنیت
زندگی که خود من تاحالا ندیده ام
تو که همه رازامو میدونی
با نگاه به چشام همه ی داستانو میخوندی
پس بدون دوست نداشتم که تموم بشه اینجوری
خدافظی میکنم بایِ بوسه رو پیشونیت
بدون این نیستش اون چیزی که میخوام
توی این دنیای تیره تار
حالا که نیستش جلوم دیگه راه
قرارمون تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
تویِ دنیای ایده آل
(تویِ دنیای ایده آل)