نمیدانم چرا ناگه نمودی مویت را کوته آی آی آی آی سر زلف پریشان را ز دامانت کردی جدا آی آی آی آی فکندی بر خاک پایت بیفتاد از شانه هایت آی آی آی آی آمد باد بهار سرمست و بیقرار رقص آن گیسوی پریشانت کو بویی از لطافت آزرده شانه ات در زیر بار گیسو ♪ روزی در آغوش تو بود زیر بر و دوش تو بود آی آی آی آی کو دگر آن رنگ و بویش رقص به باد آرزویش آی آی آی آی این حال من این روز او این قصه ی جانسوز او آی آی آی آی آمد باد بهار سرمست و بیقرار رقص آن گیسوی پریشانت کو بویی از لطافت آزرده شانه ات در زیر بار گیسو ♪ آی آی آی آی آی آی آی آی آی آی آی آی آمد باد بهار سرمست و بیقرار رقص آن گیسوی پریشانت کو بویی از لطافت آزرده شانه ات در زیر بار گیسو